Het trio Goldband weet hoe het in Afas Live een feestje moet geven

Goldband
Afas Live
★★★

De Haagse popband Goldband rijgt succes aan succes. In januari won het de Popprijs, vorige maand drie Edisons en vrijdagavond trapte het trio af met een serie van drie uitverkochte shows in Afas Live. Een nieuw hoogtepunt in de nog prille carrière van de drie bandleden, die vlak voor de coronapandemie bij elkaar kwamen en wier muziek uitgroeide tot de soundtrack van het post-coronatijdperk. Dat de behoefte om te blijven knallen aanwezig blijft, was te zien.

Vanaf de opkomst ging de zaal – vooral witte twintigers, man/vrouwverhouding 50/50, veel halve liters bier – mee met Boaz Kok, Karel Gerlach en Milo Driessen. Zij deden dansjes op de meterslange catwalk, die afstak tegen het decor van de nagebouwde pier van Scheveningen.

Stuiterende Sophie Straat

De set was slim opgebouwd; de hits waren verdeeld en op gezette tijden kwam er een gast meedoen. Zo stuiterde Sophie Straat over het podium voor haar protestsong Tweede Kamer en kwam Maan langs voor de hit Stiekem. Ook doken mede-Hagenezen Spike (Di-rect) en Camiel en Niels (Son Mieux) op voor een ode aan Scheveningen in Hotel Scheveningen, een wat saaie bewerking van Hotel California.

Er werd enthousiast meegehupst en -gedeind op vooral de vrolijke popliedjes. Die zijn veelal geënt op de jarentachtigsynth- en skapop van Doe Maar, Drukwerk en Modern Talking. Ze zijn voorzien van refreinen die na één keer horen luidkeels meegebruld kunnen worden. De andere kant van Goldband, de op lompe housebeats gebouwde tracks als Psycho en Wakker Worden, werden beduidend minder goed onthaald.

Het succes van Goldband is op het eerste gezicht lastig te verklaren. Wie niet beter weet, ziet een slecht gecaste boyband van Haagse straatschoffies. De drie vocalisten zingen ronduit matig tot slecht, de muziek grijpt terug op een tijdperk toen de ouders van de gemiddelde bezoeker zelf nog puber waren, het debuutalbum Betaalbare Romantiek is niet over de gehele linie even sterk en van hun sexappeal moeten de drie het ook niet hebben.

Vrolijkmakende liedjes

Daartegenover staat dat de Hagenezen een reeks erg sterke, vrolijkmakende liedjes hebben (Noodgeval, Witte Was, Langste Nacht, Kinderwens) die uitstekend meezingbaar zijn. Wie goed luistert, hoort dat er ook serieuzere onderwerpen worden aangestipt, vaak onder een veilig laagje ironie.

Andere troeven: de zelfspot en humor, de drie verschillende, opvallende karakters die stoer (Milo), knap (Karel) en herkenbaar (Boaz) zijn én een gunstige tijdgeest. Een liedje als Langste Nacht, dat in het teken staat van hedonisme en leven in het moment, is niet los te zien van alles uit het leven te halen op het moment dat het eindelijk weer kon.

En dan is er nog de geheime troef: Wieger Hoogendorp. Officieel geen lid, officieus de belangrijkste schakel. De producer en componist speelt gitaar in de live-band en is verantwoordelijk voor een belangrijk deel van het muzikale DNA van de groep. Op het podium had hij zijn eigen eiland waar hij de hele avond zijn door Eddie Van Halen-geïnspireerde gitaardromen mocht verwezenlijken met gierende solo’s.

Na bijna twee uur én een veel te lange bedankronde in de toegift sloot Goldband de eerste van hun drie optredens in Afas Live af. Onderweg was er één nieuw liedje langsgekomen, in de categorie eighties synthpop. Goldband weet hoe het een feestje moet geven. Dat kwam goed uit, zo aan het einde van de lockdownperiode, en aan die behoefte is voorlopig nog geen eind. Een feestje moest het worden, een feestje werd het.

Lees ook:

De stukadoors uit Den Haag blaken van zelfvertrouwen na succesvol festivaljaar

Goldband bestaat pas drie jaar en speelt nu al alle zalen plat. Het Haagse poptrio is zelf helemaal niet verbaasd over het succes: ‘Het heeft vanaf het begin logisch gevoeld’.