Het materiaal is dit keer zwak, maar het superieure spel van Henry van Loon maakt veel goed

Voor wie Henry van Loon (40) een beetje volgt, komt het thema van zijn nieuwe theaterprogramma niet als een verrassing. De cabaretier en acteur, bekend van onder meer De luizenmoeder en Promenade, kreeg nog niet zo lang geleden een kind met actrice Jelka van Houten. Over de lasten van het prille ouderschap maakte hij vervolgens samen met haar een serie voor de NPO (Tropenjaren). Ook Van Loons vijfde cabaretsolo Jannie The Show Dog blijkt nu te draaien om de kwestie hoe zwaar en onaantrekkelijk dat ouderschap eigenlijk is.

Dat neigt een beetje naar uitmelken en zo voelt het ook. Het is zeker grappig hoe Van Loon, gehuld in een fleurige blouse, de jonge ouder imiteert die zogenaamd helemaal gelukkig is met de kleine, maar ondertussen overduidelijk op knappen staat door alle stress. Tegelijk vormt die ontmaskering van de roze wolk zowel voor Van Loon zelf als binnen de cabaretwereld een platgetreden pad. In 1997 alweer maakte Brigitte Kaandorp de hilarische conference Neem geen kind, die exact dezelfde portee had.

Aardappelschiller

Ook anderszins lijkt Henry van Loon dit keer last te hebben van een gebrek aan inspiratie. Het verhaal over zijn verre voorvader Henrius van Lonius, aardappelschiller in het Romeinse leger, is in zijn absurdisme classic Van Loon, maar uiteindelijk te weinig scherp uitgewerkt om echt te pakken. De bespotting van hippe Amsterdammers die gaan kamperen voelt opnieuw wat uitgekauwd.

Gelukkig maakt Van Loons superieure spel een boel goed. Er zijn maar weinig cabaretiers in Nederland die met zoveel subtiliteit en overtuiging personages kunnen neerzetten. Steeds weet hij precies de juiste details te kiezen om uit te vergroten, en zo tot karakters te komen die zowel geloofwaardig als uiterst komisch zijn. De manier waarop de cabaretier een jankerige kinderversie van zichzelf speelt, vol zelfmedelijden omdat zijn grote broer zojuist een scheet in zijn gezicht heeft gelaten, is goud.

Brabantse tongval

Van Loon is ook een meester in het maken van ironisch-sentimentele liedjes. Met licht Brabantse tongval en zichzelf begeleidend op de akoestische gitaar, zingt hij onder meer over zijn hond Jannie – die uit de titel van de show – die zich verwaarloosd voelt door de komst van het kind, en over hoe ‘kenkermoe’ hij is sinds hij vader werd.

Op zulke momenten realiseer je je dat Van Loon een buitengewoon getalenteerde maker is en blijft. Zodoende valt er, ook als het materiaal wat zwak is, nog altijd veel te lachen en te genieten.

Tour t/m april 2023, https://henryvanloon.nl