Harmonieus kibbelen: de De Jonge’s lijken het te hebben uitgevonden

Plaats delict was de tafel van Jeroen Pauw, donderdag. Hij had zowel Erica Terpstra als Hella en Freek de Jonge uitgenodigd vanwege een expositie. Die waar Terpstra over kwam praten is de Amsterdamse wintertentoonstelling ‘Het leven van Boeddha, de weg naar nu’. Met blijkbaar zo veel bijzondere en oude objecten dat de Dalai Lama dit weekend de opening komt doen.

Die van de De Jonge’s start zaterdag in Groningen en betreft een soort eredienst voor het echtpaar zelf: al hun artistieke attributen en ander werk zijn te bewonderen. Met als bijzonderheid dat het echtpaar er zelf tussendoor loopt en aanspreekbaar is door de mensen! “Denk aan een Marina Abramović”. Freek de Jonge trok de parallel met deze beroemde performance-artieste zelf maar even.

Lichaamstaal

Het was interessant de lichaamstaal van het echtpaar te bestuderen terwijl ze hun visie op de happening gaven. Freek had zijn arm op de rugleuning achter Hella gedrapeerd, ‘alles onder controle’ uitstralend. Toch oogde het niet echt ontspannen. Stiekem zat ik me voor te stellen hoe hij Hella op enig moment een corrigerend knijpje zou geven. Maar dat vuurwerk bleef uit. Harmonieus kibbelen: de De Jonge’s lijken het te hebben uitgevonden.

Erica Terpstra kreeg wel de volle laag. Zij zat daar als haar gebruikelijke enthousiaste zelf, als een kind zo blij dat ze de Dalai Lama van het vliegveld mag halen en dat hij een voorwoord in haar kinderboek heeft geschreven. De expositie in De Nieuwe Kerk had ze al bekeken en ook over de opzet daarvan niets dan jubel.

Bashen

Maar het inhoudelijk gehalte van dit culturele evenement maakte zo’n beetje alle gasten aan tafel niets uit. Hoorden zij daar iemand enthousiast zijn over iets levensbeschouwelijks? De prooi werd omcirkeld. Bashen maar!

Jeroen Pauw voorop. Zijn kennis terzake reikt niet verder dan dat hij wel eens een boeddhabeeld bij de Intratuin ziet, zo vertelde hij: als deze intelligente jongen de Dalai Lama hoort praten, kan hij er geen touw aan vastknopen. Een opmerkelijke blinde vlek, die Pauw door Terpstra’s uitleg niet liet inkleuren. Even later haakte Freek de Jonge in, met vermoeide blik, zijn hand weinig respectvol onder zijn kin. ‘Los eerst de armoede in de wereld maar eens op, Erica, daarna praten we wel weer verder. En trouwens, mijn woord ‘vertrouwen’ is veel beter dan jouw woord ‘compassie’.’ Ja, zo verlicht ging het er ongeveer aantoe. Ook Georgina Verbaan deed geen enkele poging Terpstra’s enthousiasme te begrijpen en kon niet normaal reageren toen Terpstra haar vriendelijk uitnodigde samen met haar de tentoonstelling te gaan bekijken.

Op een gegeven moment verzuchtte Terpstra: “Jongens, ik bén helemaal geen boeddhist, maar voel me zeer aangetrokken door…” De Jonge dacht blijkbaar: nu ik heb haar in de hoek en riep ‘kukelu’. Ja, in analogie met het verhaal over Petrus die Jezus ontkende.

Cynische man deelt laatste klap uit? Nee, Erica Terpstra had haar aikido paraat, zag de aanval komen en pareerde die met het milde zinnetje: “Zal ik je wat vertellen, Freek? Ik ben het niet met je eens, maar vind je wel aardig.”

‘Dat is compassie’, grapte Pauw. “Nou, niet eens”, zei Erica. Ze was er denk ik simpelweg klaar mee.

Vier keer per week schrijven Renate van der Bas en Maaike Bos columns over televisie. U leest ze hier.