Halverwege deze wisselvallige BTS-plaat laait de liefde op

De leden van de K-pop-band BTS zijn opgegroeid in het streamingtijdperk, maar dit nieuwe album heeft een duidelijke A- en B-kant zoals in de vinyljaren gebruikelijk was. Het eerste deel is kalm en laat zich het best beluisteren op de koptelefoon. Met liedjes over verveling, uitzichtloosheid, hoop en wanhoop reflecteert het zevental op de afgelopen maanden.

Dat leidt niet tot nieuwe inzichten, maar in de herkenbaarheid schuilt de kracht. Knap hoe ze energieke raps en emotionele zangpartijen op een vanzelfsprekende manier met ­elkaar verweven; je hebt nooit het gevoel dat je van blokje naar blokje springt.

Op de tweede plaathelft is het alsof de pandemie voorbij is, of zelfs nooit heeft bestaan. Het tempo gaat omhoog, de zon begint te schijnen, de liefde laait op en de ­gekozen akkoorden veranderen mee.

Maar hoewel de funky basloopjes blijven, slaat de sfeer in de teksten al snel weer om. Het ís nog niet voorbij, en al was dat wel zo, de wereld is en blijft een zieke plek. Muzikaal is het wisselvallig: tegenover de originele raps van J-Hope en Suga in ‘Dis-Ease’ staan de afzichtelijk platte beats van ‘Stay’.

‘Be’ is al met al geen erg ambitieuze plaat. Het voelt als een muzikaal logboek, een getuigschrift van deze rare periode. Met een beetje geluk is het net genoeg om het einde van de crisis te halen.