Haal de angel uit ‘The Voice’ en je krijgt ‘We want more’

Ailany (16) had leren leven met haar mental problems en nu vond ze het ‘vet’ en ‘sick’ om voor de jury te staan. De vroegwijze puber in de nieuwe SBS6-zangshow ‘We want more’ stond te glimmen voor de juryleden Henk Poort, Davina Michelle, Ali B, Trijntje Oosterhuis en André Hazes. Borderline, depressie, soms was ze er down van maar ze wilde laten zien ‘dat het niet in de weg hoeft te staan van de dingen die je wilt doen'.

Daar kregen wij thuis natuurlijk al een goed gevoel van. Ailany zong vervolgens steengoed haar liedje ‘Nobody’s Perfect’ van Jesse J en lokte bij de jury de winnaarsvraag uit: “Wat ga je doen als jij die honderdduizend euro wint?” Zo’n prijs heeft ‘The Voice of Holland’ niet hoor. ‘We want more’ is de nieuwe studioshow van John de Mol op vrijdagavond, en dan ga je vergelijken.

44 advocaten

Eerst de opvallendste verschillen. Hier mag je alles zingen - pop, rock, fado, opera - met iedereen, zo lang de jury er maar ‘meer van wil’. Die mag een druk op de knop voor een kandidaat weer intrekken als latere noten vals blijken, en dat brengt er pit in. Wel jammer dat die geniale blinde auditie met draaistoelen niet kon. Die hoort echt bij The Voice, maar dat format kon De Mol door het werk van 44 advocaten van RTL niet meenemen naar Talpa.

Nu zien juryleden de artiest weer, zodat uiterlijkheden mee wegen, en drukken ze misschien eerder uit aardigheid op de knop. Dat lekker rigoureus wachten op kwaliteit van Anouk en consorten ontbreekt hier. Bovendien zijn ze geen coach-concurrenten van elkaar en behandelen ze elkaar heel aardig, wat de angel er ook uit haalt.

Het luisteren naar goede zangers blijft fijn (kijk Poliana Vieira maar terug), maar dit is meer dan The Voice een brave feelgoodfamilieshow. Wat zou Ailany met die ton euro doen als ze won? “Mijn zusje is ziek, taaislijmziekte. Ik wil twee nieuwe longen voor haar kopen zodat haar leven iets langer kan duren” zei ze. Tranen op het witte gezichtje van het zusje. Poe poe. Ik bleef steken bij de vraag of je kennelijk longen kunt kopen, maar de loftrompetten klonken en bliezen alle twijfel weg, voorlopig.

Die hoofdprijs is ook interessant. De kandidaten worden niet verleid met de belofte van een carrière die er toch vaak niet komt, maar gewoon met een torenhoog geldbedrag. Het nieuwe zangformat koopt wel meer immateriële zaken af. Wie door is naar de volgende ronde krijgt geen coach die intensief met je gaat werken. Die krijgt in z’n eentje vijfhonderd euro, als groepje duizend, en boven de tien man vijfentwintighonderd euro. Te besteden aan: zangles, bier, jurk of make-up, of een vakantiehuisje om met je gospelgroep eens lekker te jammen.

Dat is leuk: je bent zelf verantwoordelijk voor wat je met deze kans doet, net als in het echte leven. Aan de andere kant: geld geven is ook een beetje armzalig. Deze artiesten moeten dus hun outfits zelf bij elkaar sprokkelen in plaats van samen met een styliste uitkiezen uit gereedstaande kledingrekken. Begeleiding in imago, stijl en muziekuitvoering is voor zo’n deelnemer op tv meer waard. Maar we zijn pas in aflevering drie in deze gezellige show zonder wrange steken onder water, en wie weet wat Talpa nog voor de finalisten uit de kast haalt.