Gouden Beer-winnaar Mohammad Rasoulof weigert celstraf uit te zitten

De Iraanse filmregisseur Mohammad Rasoulof (48) won afgelopen weekend nog de Gouden Beer, de hoofdprijs op het Filmfestival van Berlijn dat voor de zeventigste keer werd gehouden. Direct daarna is hij door de Iraanse autoriteiten opgeroepen om een celstraf van een jaar uit te zitten. Dat heeft zijn advocaat Nasser Zarafshan woensdag laten weten. Zarafshan zei ook dat Rasoulof weigert de oproep te gehoorzamen. Hij gaat in beroep.

Films maken als onafhankelijke regisseur in Iran wordt opgevat als het verspreiden van propaganda tegen het regime. Rasoulof maakte eerder de internationaal geprezen drama’s ‘Goodbye’, ‘Manuscripts Don’t Burn’ en ‘A Man of Integrity’, die allemaal zijn verboden in Iran. Manuscripts Don’t Burn is een beklemmende politieke thriller, waarin Rasoulof reflecteert op de situatie van Iraanse filmmakers, schrijvers en journalisten die dagelijks met censuur te maken hebben.

Ook zijn nieuwste, in Berlijn bejubelde film ‘There Is No Evil’ maakte hij clandestien. Het is een virtuoos vierluik over mensen die in Iran de doodstraf moeten uitvoeren, en de psychologische impact daarvan. In de film stelt Rasoulof de vraag of je individuele vrijheid kunt uiten binnen een despotisch regime. Hoe zit het met persoonlijke en professionele verantwoordelijkheid? Volg je orders op, of vlucht je? En wat dan?

Rasoulof is naast collega Jafar Panahi (59) een van de prominentste filmmakers van Iran. Evenals Panahi kreeg hij een werkverbod van twintig jaar en huisarrest. In 2017 werd zijn paspoort in beslag genomen. Sindsdien kan hij het land niet uit. Ook de Berlijnse wereldpremière van There Is No Evil mocht hij niet bij­wonen. Zijn dochter Baran Rasoulof, die een rol heeft in de film, en die sinds enkele jaren met haar moeder in Hamburg woont, nam voor haar vader de hoofdprijs in ontvangst.

There Is No Evil wordt later dit jaar in de Nederlandse bioscopen vertoond.

Lees ook:

Jafar Panahi, de man die in Iran geen films mag maken

De recensie van ‘3 Faces’ van Jafar Panahi. Dit is zijn vijfde film sinds de Iraanse autoriteiten in 2010 besloten dat hij twintig jaar lang geen films mocht maken, noch het land mocht verlaten.