Four Seasons in Havana biedt vooral een heerlijke blik op Cuba

Er klinkt een diepe stem in de verlaten, winderige straat. "Hulp nodig?" Twijfelend neemt de jonge vrouw hem op. Kan ze deze pafferige vijftiger, die zo plots uit de duisternis leek op te duiken, vertrouwen? Heeft ze een keuze? Zelf kan ze haar lekke band niet vervangen. Hij glimlacht en kijkt haar diep in de ogen. Dan overhandigt ze hem de kruissleutel.

De redder in nood is Mario Conde, agent en aspirant-schrijver en de man om wie romandetective 'Four Seasons in Havana' draait. Type ruwe bolster, blanke pit. Op het eerste gezicht een Cubaanse macho, gescheiden dronkenlap, die rookt als een ketter en sterke verhalen vertelt.

Krab dat dunne laagje vernis weg en je ziet een andere man. Conde is getekend door het leven, een melancholische romanticus, het ultieme vat vol tegenstrijdigheden. Zo doet hij alsof hij zijn werk als detective verfoeit, maar hij gaat door het vuur voor zijn chef. Conde is snel verliefd en het doet hem pijn de waarheid onder ogen te zien: een gelukkig gezinsleven is niet voor hem weggelegd. Dus stort hij zich op het schrijverschap, met wisselend succes.

Het vaste recept

Hoe intrigerend het personage Conde soms ook is, 'Four Seasons in Havana' is niet de beloofde 'Caribbean noir'. De serie, net uit op dvd, is gebaseerd op het internationaal goed verkochte detectivekwartet 'Las cuatro estaciones' (1991-1998), de vier seizoenen, van Leonardo Padura. In acht keer drie kwartier worden vier moorden opgelost, die slechts zijdelings met elkaar te maken hebben.

Deze opzet is origineel, maar voorkomt ook dat het speurwerk de kijker op het puntje van zijn stoel doet belanden. Iemand wordt bruut van het leven beroofd, Conde en zijn hulpje Manolo voelen twee verdachten aan de tand, en dan blijkt toch een derde, vaak ietwat voor de hand liggende partij de dader te zijn. Dat is grofweg het vaste recept.

'Four Seasons in Havana' is geen gelaagd zwaargewicht, eerder het voorgerecht van een avondje buizen. Hier en daar lijkt de serie haast een telenovela, met Condes stomende romances, corrupte slechteriken en de soms uit de lucht vallende wijsheden van vrienden. En daar is helemaal niets mis mee.

Zomaar geschiedenis

Wat deze serie toch zo fijn maakt, is de sfeer. Wie op play drukt, waant zich even op Cuba. De taal, de muziek, de kleuren: Havana is een plek waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Zo zien we Amerikaanse oldtimers en close-ups van olijke senioren op vervallen balkons. Op Cuba speelt het leven zich af op straat.

Dit Cuba zou binnenkort zomaar geschiedenis kunnen zijn. De serie is dan ook te zien als een mooi, uniek document. Vrijwel nooit lukt het makers van series die in eerste instantie bedoeld zijn voor een westers publiek, toestemming te krijgen om te draaien op het eiland. Het enige aspect van de serie dat niet Cubaans aandoet? De danspassen van agent Conde.

Four Seasons in Havana is te zien op dvd of op lumiereseries.com

In 'De Serie' wordt iedere week een serie besproken die te zien is op tv, Netflix of ergens anders. Lees hier eerdere afleveringen.