Flip Noorman weet met‘Love it’ liefde te verbinden met felle kritiek op het kapitalisme

Kleinkunst
Flip Noorman, Love it
★★★★

Flip Noorman (34) is zonder meer een van de meest eigenzinnige kleinkunstenaars van dit moment. Zijn teksten zijn afwisselend poëtisch en rauw. Muzikaal bevindt hij zich zo ongeveer tussen indierock en de chansons van Jacques Brel. Na een succesvolle tour met Leonard Cohen-covers, staat hij nu weer met eigen repertoire in het theater.

Love it heet Noormans nieuwe theaterconcert. Meer dan ooit laat de Rotterdamse zanger en gitarist zich hierin van zijn maatschappijkritische kant zien. Hij waagt zich aan wat hij zelf ‘het meest commerciële thema ooit’ noemt: de liefde. Misschien niet het eerste onderwerp dat je verwacht in een geëngageerde voorstelling, maar Noorman weet het in zijn liedteksten en de bruggetjes daartussen overtuigend te verbinden aan een felle kritiek op het hedendaagse kapitalisme.

In dat systeem is de liefde uiteindelijk vooral een drug die de westerse mens zoet houdt, terwijl intussen elders de menselijke en ecologische prijs wordt betaald voor onze massaconsumptie. Of zoals Noorman het raak verwoordt in Brood en spelen, ondersteund door een gelikte gipsy-sound: “Er is één ding dat elke politicus snapt / pak een kind nooit z’n teddybeer af / maar geef ’m z’n suiker, houd dat joch zoet / en het boeit niet wat je voor de rest doet.”

Hier toont Noorman zich een ware prediker, die met oprechte woede tekeergaat tegen alles wat er volgens hem mis is met onze maatschappij. Op andere momenten kiest hij eerder de strategie van de ironische omkering. In Onzichtbare hand legt hij het religieuze karakter van het kapitalistische denken bloot door de vrijemarkteconomie liefdevol toe te zingen als was het een god, met als terugkerende mantra’s ‘Wees mijn herder’ en ‘Trickle down, trickle down on me’ (een verwijzing naar het trickledowneffect, een van de heilige gralen van het neoliberalisme).

Broeierige sfeer blijft nagloeien

Naast dit soort expliciete protestsongs, bevat Love it ook verschillende meer conventionele liefdesliedjes, voornamelijk van het melancholische type. Deze zijn over het algemeen helaas iets minder pakkend dan de politieke nummers en dreigen soms de energie wat uit het concert te halen.

Gelukkig is er dan snel genoeg weer de opzwepende beat van Noormans drummer en bassist om je bij de lurven te grijpen. De zanger en zijn vaste begeleidingsband – de ‘Noormannen’ – zijn namelijk uitstekende liveperformers, die goed gedijen in de intieme setting van het theater. Mede dankzij het fraaie lichtplan ontstaat daar een broeierige sfeer die nog lang in het hoofd van de toeschouwer blijft nagloeien.

Tour t/m 18 juni, flipnoorman.nl.