Flip Noorman evenaart Leonard Cohen

‘Hebben jullie een goede pauze gehad? Dicht bij elkaar gestaan?’ Flip Noorman vraagt het grappend, aan het begin van deel twee van zijn theaterconcert ‘Flip Noorman zingt Leonard Cohen’.

We schrijven 9 maart 2020, slechts enkele dagen vóór de eerste lockdown. Inmiddels hebben deze woorden, vastgelegd op de dvd-opname van het concert, een wrange bijsmaak gekregen. Maar weinigen konden toen bevroeden dat de Nederlandse podia maandenlang plat zouden liggen, en inmiddels voor de tweede keer vrijwel volledig op slot zijn gegaan.

Tegelijk mogen we van geluk spreken dat er die negende maart opnames gemaakt zijn. Daardoor valt dit concert nu in elk geval nog te zien en te beluisteren. En om de komende weken van semi-lockdown door te komen, is de muziek van Flip Noorman bij uitstek geschikt.

Dat Noorman met het oeuvre van Leonard Cohen aan de slag ging, zal de kenners van zijn werk niet verrassen. De 32-jarige zanger en kleinkunstenaar, die in 2014 het Amsterdams Kleinkunst Festival won, staat bekend om zijn rauwe stemgeluid en dito liedteksten. Hij bracht inmiddels drie, veelgeprezen, eigen albums uit.

Leonard Cohen staat voor velen op eenzame hoogte als liedkunstenaar. Gewaagd is het dus zeker dat Noorman diens nummers niet alleen heruitvoert, maar deels ook naar het Nederlands heeft vertaald. Hij volbrengt deze krachttoer echter met glans. Of hij nu in het Engels (‘Chelsea Hotel’, ‘Suzanne’) of in het Nederlands (‘Ik ben jouw man’, ‘Hallelujah’) zingt, het voelt steeds even natuurlijk aan. Noorman imiteert Cohen niet, hij evenaart hem.

Een hoogtepunt vormt de vertaling van het beroemde ‘Bird on a wire’. Bij Noorman wordt dat: ‘Als een mus op het schrikdraad, als een dronkaard die z’n gedicht maakt, zo heb ik geprobeerd vrij te zijn’.

Ook als performer glorieert Noorman in dit concert. Zowel in de harde uithalen als in de gefluisterde zinnen weet zijn stem het publiek mee te voeren en daarbij afwisselend te ontroeren en wakker te schudden.

En dan is er nog de begeleidingsband van wereldklasse, bestaande uit Noormans vaste ensemble (de Noormannen), voor de gelegenheid versterkt met twee strijkers. Zonder hun trefzekere en regelmatig adembenemend mooie muzikale ondersteuning was dit concert niet half zo indrukwekkend geweest.

Cohens muziek is, ook in de uitvoering van Flip en zijn Noormannen, zelden opbeurend, maar daarom des te troostrijker in deze onzekere tijden, al blijft het eeuwig zonde dat we er voorlopig slechts in de beslotenheid van onze huiskamers van kunnen genieten.