Eerlijkste, uitbundigste en seksueel meest expliciete film over mannenliefde

‘Taxi zum Klo’ (1980) is waarschijnlijk de eerlijkste, uitbundigste en seksueel meest expliciete film over de mannenliefde die ooit een regulier bioscooppubliek bereikte. Van anonieme ontmoetingen in openbare toiletten tot erotische massages in de sauna, van SM tot plasseks, alles passeert de revue.

Het taboedoorbrekende Taxi zum Klo, dat uitgroeide tot een gay klassieker en nu na restauratie opnieuw de filmtheaters aandoet, werd gemaakt door Frank Ripploh, die zich in de jaren zeventig na een studie filosofie als leraar in Berlijn vestigde. Daar besloot hij in 1980 zijn leven als homoseksuele man ongecensureerd in kaart te brengen. In Duitsland durfden reguliere financiers hun vingers niet te branden aan het seksueel expliciete project. Ripploh zette de speelfilm daarom zelf op poten, met hulp van vrienden en kennissen uit het homocircuit en voor het luttele bedrag van 100.000 Duitse marken, nu zo’n 50.000 euro.

Ripploh vertolkt zelf ook de hoofdrol van leraar Frank Ripploh die zich na gedane arbeid in het leer hijst en de toiletten en sauna’s van Berlijn afschuimt. Autobiogafischer kun je het bijna niet krijgen. Zonder enige terughoudendheid en met een geweldige droogkomische allure steekt hij van wal. Als ’s morgens de wekker gaat en Ripploh uit bed stapt, kijk je recht in zijn harige aars. ‘Dit ben ik’, lijkt hij te willen zeggen, ‘en ik ga geen verstoppertje spelen’.

Het betekent veel felrealistische seks die misschien minder geschikt is voor de tere ziel, maar die ook aanvoelt als een reactie op de burgerlijke moraal en als de bevrijding van iemand die weigert nog langer een geheim te maken van zijn homoseksualiteit. Ripploh toont zichzelf tijdens een wilde vrijpartij in de badkuip, maar evengoed tijdens een rectaal onderzoek in het ziekenhuis.

De eerlijkheid en de humor waarmee Ripploh zijn verhaal vertelt, nemen je enorm voor hem in. Ook als hij een vaste vriend krijgt en moeite blijkt te hebben met de monogame relatie, wil je zijn worsteling volgen. Zijn seksuele escapades lijken een uitlaatklep voor de spanning die hij als homoseksuele man jarenlang met zich meedroeg. Ripploh is in het vrije Berlijn onrustig en onverzadigbaar, deinst nergens voor terug, en dat maakt hem ook kwetsbaar. Ook nu nog is Ripploh, die in 2002 op 52-jarige leeftijd overleed aan kanker, een unieke verschijning in een baanbrekende film.