Een prijs voor late debutanten, is dat een goed idee?

Raynor Winn was 55 toen ze debuteerde met Het zoutpad en meer dan een miljoen boeken verkocht. Dat internationale succes inspireerde een literair agentschap in Engeland om op de London Book Fair deze maand een nieuwe literaire prijs in het leven te roepen speciaal voor oudere debutanten; een stimulans voor vijftigplussers met inzicht en ervaring, en misschien mooie verhalen, die altijd te druk waren met andere dingen.

Een prijs speciaal voor oudere debutanten, dat klinkt als een fris idee. In Nederland kennen we wel enkele literaire prijzen voor schrijvers onder de veertig, maar niks speciaal voor debutanten van boven de vijftig. Ouderen dingen natuurlijk wel gewoon mee in de prijzen voor de beste debuten en winnen die soms ook. Gerbrand Bakker en Peter Buwalda waren boven de veertig toen ze debuteerden met prijswinnende boeken. Een internationaal vermaarde laatbloeier is Annie Proulx die op haar 57ste debuteerde.

Ook boven de 60 kan het nog

Het mooie van schrijven is dat die grote roman er ook nog kan komen als je boven de zestig bent. Harry Mulisch was 65 toen De ontdekking van de hemel verscheen, Jan Siebelink 67 bij de verschijning van Knielen op een bed violen. Hilary Mantel was 57 en 60 bij het twee keer winnen van de Booker Prize voor de eerste twee delen van haar Cromwell-trilogie. Marguerite Duras was zeventig toen De minnaar werd gepubliceerd, niet haar beste roman, wel haar grootste succes.

Naar verluidt liggen er hier een miljoen manuscripten in bureaus van nog niet ontdekte auteurs die dromen van zo’n succes als dat van Raynor Winn. Mocht u nu die lade toch weer open willen trekken bij het idee van alsnog erkenning, is relativering wel op zijn plaats. De winnaar wiens roman-aanzet van 5000 woorden bekroond wordt, krijgt duizend pond en een week in een Schots writing retreat waar de cursussen nu ook al voor een derde zijn gevuld met aspirant-schrijvers van 65-plus.