Review
Dure Playstation 2 levert vooral mooie plaatjes
Het was vier maanden geleden een gekkenhuis in de elektronica-winkels. Bij de introductie van de Playstation 2 (PS2), de opvolger van de succesvolle Playstation-spelcomputer van Sony, vertrapten de liefhebbers elkaar voor de toonbank. Wie vooraf niet had ingetekend voor dit elektronische hebbeding, kon voorlopig fluiten naar een exemplaar. De (bewust gecreëerde?) schaarste zorgde zelfs voor zwarte handel. Op internet-veilingsites werd het ding ver boven de toch al hoge adviesprijs van fl.1149,- aangeboden.
Nu de ergste hype voorbij is, wordt het tijd voor een eerlijke beoordeling van het apparaat. De beloftes van Sony reikten bij de introductie tot in de hemel. De PS2 zou een entertainmentmachine zijn. Met twee keer zoveel bits als zijn voorganger, 128 in totaal, zouden de spellen er met reuzensprongen op vooruitgaan. Eerlijk gezegd: dat valt een beetje tegen. Het futuristische, zwarte uiterlijk van de spelcomputer doet vermoeden dat de spellen van je tv-scherm af knallen. Weliswaar is de beeldkwaliteit bij de PS2 vele malen beter dan bij zijn voorganger, maar de gameplay, de speelbaarheid, wijkt in de meeste opzichten niet zoveel af van de eerste generatie spellen, die overigens ook op de PS2 te gebruiken zijn. Mooiere plaatjes dus, dat is het grootste voordeel. Neem bijvoorbeeld racespellen. Waar bij de eerste Playstation de achtergronden nog wel eens haperden, is dat probleem bij de PS2 verleden tijd. Het is allemaal vloeiend tot en met.
Net als met de eerste Playstation richt Sony zich met de PS2 weer op het jonge-mannenpubliek. Dat komt tot uitdrukking in het aanbod van software, dat veel sport-, vecht- en schietspellen bevat. Een echte bibliotheek aan titels moet nog worden opgebouwd: het apparaat is immers pas nieuw, maar bovenal hebben de sofwareproducenten enorme moeite met het ten volle benutten van PS2's mogelijkheden. De lijst van te verwachten spellen is ellenlang, maar daar heeft de bezitter op dit moment niet zoveel aan. Dat het apparaat wel degelijk potentie heeft, bewijst slechts een enkel spel als 'SSX Snowboarding', waarbij je met ware doodsverachting de wildste pistes afdendert. Hierbij heb je iedere bruikbare vinger nodig om de joystick te bedienen, terwijl de graphics meer dan mooi zijn. Maar, zoals gezegd, dit spel is de uitzondering die de regel bevestigt. Op de internet-discussiefora rond de PS2 wordt het gebrek aan originele titels inderdaad als een groot manco ervaren. Verder struikelen veel critici over de gepeperde prijs. ,,Zoveel geld betalen voor betere graphics? Nee, bedankt'', luidt een reactie.
Het is voor sommige gamers wachten tot de prijs zakt. Onder het motto 'eerst zien, dan geloven' wachten anderen weer tot Sony de eerder gedane beloftes inlost. Op den duur moet de PS2 een soort huiskamercomputer worden, waarmee op het Internet gesurft kan worden en waarbij spelers het via een breedbandverbinding tegen elkaar kunnen opnemen. Daarvoor ontwikkelt Sony geheugenuitbreidingen, modems en toetsenborden. De Japanse elektronicagigant wordt daarbij overigens op de hielen gezeten door Microsoft en Nintendo, die later dit jaar met nieuwe spelcomputers komen waarbij de PS2 volgens deze producenten zal verbleken. De verwachting is dan ook dat de prijs van de PS2 zal zakken om de concurrentie te kunnen weerstaan.
Op dit moment heeft Sony's paradepaardje alleen een dvd-speler als extra troef. De schijfjes zijn een verademing vergeleken met de ouderwetse videoband, die al bijna prehistorisch aandoet. Dvd levert glashelder beeld en geluid. Maar ja, op een videoband kun je programma's opnemen, terwijl je dvd's alleen kunt afspelen. Groot nadeel bij de PS2 is bovendien de bediening van het dvd-gedeelte. Dat gaat erg onhandig via de joystick, terwijl er niets lekkerder is dan op de bank met een afstandsbediening onderuit te zakken. Die afstandsbediening wordt niet meegeleverd, maar is voor zo'n vijftig gulden apart te verkrijgen.
Al met al blijft de PS2 voorlopig een speeltje voor elektronicaverslaafden, die niet op een gulden meer of minder kijken. Voor jongere kinderen volstaat de eerste Playstation, die zowat duizend gulden minder kost, prima. Voor dit apparaat zijn veel meer kind-vriendelijke titels te verkrijgen, die bovendien goedkoper zijn. Daar komt bij dat concurrent Nintendo met zijn computers eigenlijk een reuzenvoorsprong heeft op Sony als het gaat om kindvriendelijk vermaak. Denk bijvoorbeeld aan de Gameboy. Wie toch een PS2 aanschaft, zal geduld moeten hebben. De beloofde toegang tot het Internet, het spelen tegen mensen aan de andere kant van de aardbol en het ontwikkelen van meer en betere spellen: het is hard nodig om het apparaat echt te laten overtuigen.
