Dit zijn de beste series van het afgelopen jaar

In een lijstjesoverzicht van het jaar dat bijna iedereen tot thuisblijven dwong, kunnen series niet ontbreken. Redacteuren van Trouw geven elk hun favoriet. De smaken zijn divers. Van sport tot koninklijk drama.

The Last Dance (Netflix)

Een van de grootste verrassingen dit jaar was de sportdocumentaire ‘The Last Dance’. Nooit gedacht dat een serie over basketball tien afleveringen zo verslavend kan zijn, zelfs voor iemand die weinig tot niets met basketball heeft.

The Last Dance gaat over meer dan alleen de gloriejaren van de Chicago Bulls (1991-1998) en superster Michael Jordan. Het gaat over wat een kampioen een kampioen maakt: de enorme honger om te willen winnen. Dat Jordan zelf producent is, kleurt de geschiedschrijving enigszins, maar het is beslist geen hagiografie geworden. Juist de schaduwzijdes maken The Last Dance zo boeiend. De serie is bovendien geweldig opgebouwd en geeft een prachtig tijdsbeeld van de jaren negentig. Dit is niet alleen hoe je een sportdocumentaire maakt, maar hoe je een geschiedenisdocumentaire maakt. (Joris Belgers)

Succession (HBO)

Wat valt er niet te prijzen aan ‘Succession’? Geweldige acteurs (vier van hen wonnen dit jaar een Golden Globe), snedige en stekelige dialogen, een verhaallijn die steeds weet te verrassen en een gelikte cinematografie.

In de superrijke, keiharde en kille familie van mediamagnaat Logan Roy hebben zijn vier kinderen allemaal zo hun eigen kijk op het imperium dat hun vader heeft opgebouwd. Als de sluwe pater familias met zijn gezondheid­­ begint te tobben, speelt de vraag huizenhoog op wie hem kan opvolgen.

En dan begint het machtsspel binnen de ­familie, als in een shakespeariaans koningsdrama, zich te voltrekken. De twee seizoenen zijn onweerstaanbaar, een derde laat ­helaas vanwege de pandemie op zich wachten. Maar gezien de enorme cliffhanger aan het eind kan een vervolg niet uitblijven. (Peter van der Lint)

The Queen’s Gambit (Netflix)

Schaakclubs en schaakbordverkopers ­hebben het geweten: ‘The Queen’s Gambit’ is een megahit. De serie gaat over Beth, die in de kelder van het weeshuis waar ze ­opgroeit leert schaken van de nukkige ­conciërge. Al snel wint ze de ene partij na de andere, Beth blijkt een schaakwonder.

Als haar adoptiemoeder Alma ontdekt dat met het winnen van schaaktoernooien flink wat geld te verdienen is, reizen de twee ­samen het hele land door. Langzaam klimt Beth richting de top van de schaakwereld, terwijl ze afrekent met haar getroebleerde verleden en een drank- en pillenverslaving.

The Queen’s Gambit is een prachtig gestileerde­­ (die kostuums!), ­uitstekend geacteerde en zeer verslavende miniserie. Ook bij ondergetekende­­ ligt ­inmiddels een schaakbord in de kast. (Charlot Verlouw)

Mrs America (Ziggo)

‘Mrs America’ toont de strijd van Amerikaanse Tweede Golf feministen voor het Equal Rights Amendment als een gevecht tussen vrouwen onderling: de vrouwen­beweging aan de ene kant en conservatieve anti­­-abortus activisten, aangevoerd door de Thatcher-achtige Phyllis Schlafly, aan de ­andere kant. ‘Ridiculous’, reageerde de echte Gloria Steinem in een interview. De ware strijd was tegen het mannelijke establishment. Neemt niet weg dat Mrs America een fantastisch tijdsbeeld geeft én inzicht biedt in de gedrevenheid van een roemrijke generatie. Met mooie rollen van Rose Byrne (Gloria Steinem), Tracey Ullman (Betty ­Friedan) en Cate Blanchett als de über-koele Schlafly. Een serie die doet verlangen naar meer en ook Nederlands drama over die roerige­­ jaren. Waar blijft de verfilming van De schaamte voorbij? (Jann Ruyters)

The Crown (Netflix)

Kon je na de eerste drie seizoenen van ‘The Crown’ nog wel sympathie opbrengen voor de Britse koninklijke familie, in het vierde seizoen vallen ze echt van hun troon. De schattige Charles die het slachtoffer leek van de ambities van zijn vader, Elizabeth die haar leven onbaatzuchtig opofferde voor haar zware taak als koningin. Het blijkt een kil en elitair zooitje.

Zo scheppen ze er een bijna satanisch genoegen in om de ijzeren Thatcher een afgang te bezorgen tijdens een tongbreker-spel na een informeel diner op het buitenverblijf Balmoral. En blijkt het een bewuste keuze om het leven van prinses Diana te verwoesten. “Wat als ze niet meebuigt?” “Nou, dan breekt ze.” En dan te bedenken dat dit seizoen vooral is gebaseerd op echte informatie in plaats van verhalen uit de overlevering. (Nienke Schipper)

Unorthodox (Netflix)

De vierdelige serie ‘Unorthodox’ vertelt het verhaal van de jonge, chassidische vrouw Esty­­ Shapiro, die opgroeit in een verstikkend Joods-orthodox milieu in Brooklyn, New York. Haar familie dwingt haar tot een nederig ­bestaan als huisvrouw en ‘broedmachine’, maar de slimme en creatieve Esty verlangt meer van het leven en besluit naar (nota­­ ­bene) Berlijn te vluchten.

Extra bijzonder aan deze indringende serie is dat hij grotendeels in het Jiddisch is gesproken én gebaseerd is op een waargebeurd verhaal­­, namelijk de memoires van de Joodse­­ Deborah Feldman. Een ijzersterke hoofdrol van de Israëlische Shira Haas en de liefdevolle aandacht voor details maken ‘Unorthodox­­’ tot een even beklemmend als barmhartig portret van een getraumatiseerd volk. (Amber Dujardin)

The Loudest Voice (NPO Plus)

Wie zich de afgelopen vier jaar heeft verwonderd over de enorme hoeveelheid ­leugens en alternatieve feiten van de Ame­rikaanse president Trump had naar de serie ‘The Loudest Voice’ moeten kijken. Niet in 2016 maar al twintig jaar daarvoor was het Roger Ailes, de roemruchte oprichter van Fox News, die het niet zo nauw nam met de journalistieke feiten. Hij speelde in op ­gevoelens van onvrede en wist een van de grootste conservatieve nieuwszenders te worden. In de serie zie je de opkomst én ­ondergang van Ailes die er alles aan doet om met Fox News zijn uiterst conservatieve wereldbeeld­­ naar buiten te brengen en meer macht te krijgen. Met een prachtige visuele verbeelding, topacteurs en technische ­grime-hoogstandjes komt het verhaal als ­serie meer binnen dan menig journalistiek verslag. (Christine Baart)