De thuisbioscoop van deze week: ‘Tramps’, ‘Seules les bêtes’ en ‘The Invisible Man’

Tramps
Regie: Adam Leon
Met Callum Turner, Grace Van Patten
★★★★☆

Of hij een koffertje wil verwisselen van een dame met een groene tas. Op een New Yorks metrostation. Heel simpel. Danny (Turner), een jongeman met kookambities, krijgt het dringende verzoek van zijn broer, vanuit de gevangenis. Gaat dat mis? Natuurlijk gaat dat mis.

Netflix-drama ‘Tramps’ begint als een misdaad­thriller rond een goeiige koerier uit een Pools immigrantengezin die de onderwereld wordt ingetrokken. Maar met de komst van Ellie (Van Patten), een kordaat type dat misschien serveerster is maar misschien ook niet, wordt de film al snel iets anders: een energiek meanderende dag uit het ­leven van twee jonge mensen die zich flink in de nesten werken.

De twee haasten zich, aanvankelijk prikkelbaar, naar een chique voorstad om de schade eigenhandig recht te zetten. En met het inruilen van hun kleding in primaire kleuren voor pasteltinten wordt ook de toon tussen de twee zachter.

Het is de klassieke opzet van een romantische buddy-komedie, maar schrijver en regisseur Adam Leon, die in 2012 debuteerde met de al even losjes gedraaide ­straatfilm ‘Gimme the Loot’, wijkt laconiek af van de ­gebaande paden. Slim ­gebruik makend van decors als een tuinhuisje, een kermis en een stadsbus werkt Leon ontspannen toe naar het ­moment waarop hij ons verrast met de inhoud van het koffertje.

En wat romantiek betreft moet je van ‘Tramps’ niet iets groters verwachten dan de uitspraak ‘ik geef je mijn ov-kaart’. Hartveroverend.-Remke de Lange

Te zien op Netflix.

Seules les bêtes
Regie: Dominik Moll
Met Denis Ménochet, Laure Calamy, Damien Bonnard
★★★★☆

Beetje bij beetje leidt deze Franse whodunnit je dieper het mysterie in. Steeds krijg je een nieuw deel van het verhaal te zien, verteld ­vanuit het perspectief van weer een ander personage, steeds beter begrijp je wat het allemaal met elkaar te maken heeft.

Het begint met een lege auto langs de kant van de weg tussen de besneeuwde heuvels van het Franse ­platteland. Of nee, even ­terug, het begint in Abidjan, Ivoorkust, waar een jongen met een geit op z’n nek ­aanbelt bij een deur. Een paar ­seconden later zijn we in Frankrijk, waar Alice haar ronde doet langs de boerderijen van het Centraal ­Massief en de stugge boer ­Joseph door haar zowat wordt aangerand. Zij wil seks, hij heeft even iets ­anders aan z’n hoofd.

Wat dat is, komen we pas later te weten. Het mysterie van wat de personages met elkaar te maken hebben, ­begint zich te ontrafelen na de verdwijning van Evelyn, een vrouw die een intense, kortstondige relatie heeft met de jonge Marion.

Dat de film gaandeweg steeds minder een kille, ­berekenende whodunnit blijkt, komt doordat we ­ontdekken dat alle personages doen wat ze doen, omdat ze naar een ander verlangen. Allemaal handelen ze om de eenzaamheid te verdrijven. Het wrange is dat ze daardoor allemaal medeplichtig zijn aan de moord die wordt gepleegd, maar niemand ­beseft dat van zichzelf. Alle puzzelstukken passen aan het eind, maar niemand zal zich verantwoordelijk voelen in deze ingenieuze thriller van Dominik Moll.-Ronald Rovers

Te zien op Pathé Thuis.

The Invisible Man
Regie: Leigh Whannell
Met Elisabeth Moss en Aldis Hodge
★★★★☆

‘The Invisible Man’, het ­beroemde en vaker verfilmde boek van de Britse scifi-­auteur H.G. Wells over een man die een middel vindt om zichzelf onzichtbaar te ­maken, heeft een verrassende, eigentijdse update ­gekregen. Niet de man, maar de vrouw die hij achterna zit, draagt de film. Dankzij Elisabeth Moss, ster van onder meer ‘The Handmaid’s Tale’, ben je vanaf de spannende openingsscène in San Francisco in goed gezelschap.

Moss speelt Cecilia die uit een enge relatie vlucht met een machtige, controlerende man, een steenrijke specialist in optica. Ze duikt met hulp van haar zus onder bij een vriend, maar blijft angstig. Niet ongegrond. Er is een onzichtbare, steeds agressievere stalker in het spel en zie dat maar eens te bewijzen. Niet alleen Cecilia begint aan haar verstandelijke vermogens te twijfelen, ook haar omgeving.

In de film zit een ­#MeToo-achtige thriller verborgen, met flinke brokken horror, over een misbruikte vrouw die het opneemt ­tegen haar belager.

Het goede idee – dat wat je niet ziet, kan je toch ­raken – wordt wel behoorlijk uitgesponnen. Ook moet je een paar vreemde wendingen voor lief nemen. Maar Elisabeth Moss is, eigenlijk als ­altijd, uitstekend als de vrouw die in het macabere spel terugvecht.-Belinda van de Graaf

Te zien bij Pathé Thuis, dat tot en met 28 april dagelijks een film gratis aanbiedt. ‘De film van de dag’ wordt elke ochtend om negen uur bekendgemaakt en is met een code tot middernacht te zien.

Cinetree Kids

Op het eerste oog lijkt het aanbod van Cinetree best beperkt. Maar dat is dus juist de bedoeling, vertelt Hanna Verboom, actrice en oprichter van het filmplatform. “Wij ­willen graag uitsluitend geweldige verhalen laten zien die je minimaal een glimlach bezorgen, maar die ook je leven overhoop kunnen gooien.”

Daarmee onderscheidt streamingplatform Cinetree zich van grote jongens als Netflix, waar het aanbod zo groot is, dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet. Curators, bekende ­Nederlandse filmliefhebbers, selecteren elke maand vijftien films die je ­gezien moet hebben. En sinds deze week komen daar maandelijks vijf kinderfilms bij. ­Eigenlijk zijn het familiefilms, zegt Verboom. “We willen graag dat ­ouders en kinderen samen kijken.”

Zo vertelt Pepijn Lanen, beter bekend als rapper Faberyayo van de Jeugd van Tegenwoordig, dat je ­‘Ernest en Celestine’ zeker niet mag missen. Het is een Franse animatiefilm voor jonge kinderen over de vriendschap tussen een muis en een beer in ‘een beetje druilerige kleuren’. Als uitgeputte vader kun je er prima een dutje bij doen: “Dat doe ik zelf best vaak.”

Verder beveelt zangeres Maan ‘Ja zuster, Nee zuster’ aan. Presentatrice Dieuwertje Blok zegt dat we allemaal naar de documentaire ‘De kinderen van juf Kiet’ moeten kijken, over een klas vol vluchtelingenkinderen. En actrice Olivia Lonsdale vindt dat ‘Minoes’ de ­ niet-te-missen-film is. Verboom zelf is dol op de Franse stop-motionfilm ‘Ma vie de Courgette’ over een jongetje dat in een weeshuis terecht komt.

De kinderafdeling van Cinetree zat al een tijdje in de planning, maar vanwege de coronacrisis is de lancering naar voren gehaald, vertelt ­Verboom. “Kinderen kijken veel YouTube, en filmpjes en series met verslavende elementen. Dat heeft invloed op hun gemoedstoestand. Uit onderzoek is gebleken dat het beter is om een rond verhaal te ­kijken, met een begin en een einde. Dat soort ­verhalen bieden wij nu aan op ­Cinetree, voor verschillende leeftijden.”-Nienke Schipper