De leerlingen van de havo-klas bekeken de boeken alsof het relieken waren

Onzichtbaar voor de buitenwereld is de strijd voor meer leesplezier bij jongeren afgelopen week weer op stoom gekomen tijdens de Literatour. ‘Een team van twintig schrijvers’ toerde langs ‘honderd scholen in Nederland’. Zo staat het op de site van de Schrijverscentrale, die Literatour organiseert. Het klinkt reuze gezellig, maar omdat ik dit jaar mee mocht doen aan de Tour weet ik dat die zin niet helemaal goed overkomt. Het zit zo: iedere schrijver uit het ‘team’ bezoekt vijf scholen in vijf dagen. Het is dus een eenzame tour. Ik ging naar Leeuwarden, Bolsward, Nijmegen, Amersfoort en Alphen aan den Rijn. Waar de anderen van het team geweest zijn weet ik niet precies, maar ze zullen hetzelfde gedaan hebben als ik: aan vier klassen, meer dan honderd leerlingen per dag, hun enthousiasme voor schrijven en lezen overbrengen.

Leuk is een goed begin

Een schrijver in havo 4, en dat dan twintig keer, dat wordt natuurlijk niks met die leeslust, hoor ik iedereen denken. Ik was daar zelf ook een beetje bang voor, en dat de boeken nu over de toonbank zullen vliegen lijkt me sterk, maar de belangstelling was groot én oprecht. Een beetje zoals op de basisschool, als er een politieman in de klas kwam vertellen. Alleen al het uniform maakte indruk. Nu deden de boeken dat. Dit is echt waar, ze werden als relieken bekeken (wat het ergens ook wel een beetje zijn).

Aan het einde van iedere les wenste ik de leerlingen toe dat ze dit jaar een boek zouden vinden dat ze leuk zouden vinden om te lezen. Ik ben niet vies van het woord ‘leuk’, ik vind leuk een goed begin. Ondertussen ben ik benieuwd hoe het de rest van het team vergaan is. Wij waren passanten, dagvlinders, en laten het werk op de scholen weer over aan leraren, de ware strijders voor de leeslust.