De echtgenoot van haar moeder noemt Marleen een vaderskindje

Psychologen spreken over 'autist' en 'borderlinepatiënt' en de echtgenoot van haar moeder duidt Marleen, de veertienjarige hoofdpersoon uit 'Het gebroken woord', aan met 'vaderskindje'. 'Vaderskindje' is het sleutelwoord van deze roman van Rikki Holtmaat, het gebroken woord uit de titel: Marleen is het kind van haar moeders vader. De incesttragedie wordt op geraffineerde wijze uit de doeken gedaan. Holtmaat licht telkens het tipje van de sluier een stukje verder op. Bijvoorbeeld door de moeder in afgebroken zinnen te laten spreken: ,,Ze hebben haar in een kindertehuis gestopt toen ze mij meenamen voor... je weet wel... Ze zeggen dat het de shock is geweest. Een Post Traumatische Stress Disorder, zo noemen ze dat tegenwoordig'. Marleen heeft als kleuter gezien dat de minnaar van haar moeder haar vader doodde. Ze was aan hem verknocht, aan deze classicus die haar teksten van Ovidius leerde. Na zijn dood praat ze alleen nog met haar pop 'Leentje', haar alter ego: ,,Ik aai Leentje over het hoofd. Ze hoeft niet ongerust te zijn. Wij zijn Zijn kind. Zijn stem houdt niet op me dat te bezweren'. Verder slaat ze wartaal uit in de vorm van citaten uit 'Metamorfosen' en dwangmatige rijtjes woorden: ,,Bloedafname, bloedarmoede, bloedbad, bloed..., bloed... Alle bloedwoorden die ik ken barsten tegelijk naar buiten, mijn hoofd knapt bijna uit elkaar'. Maar waar dit opzeggen van rijtjes geloofwaardig klinkt, werkt het strooien met citaten averechts. Meer dan een ooggetuige van vadermoord, lijkt Marleen een te vroegwijs meisje met te wijsgerige gedachtes.