Dansrecensente krijgt poep in haar gezicht van choreograaf

Hij, de eigenzinnige choreograaf Marco Goecke, is een ster uit de Duitse opera- en balletwereld, ook verbonden aan het Nederlands Danstheater. Zij, recensente Wiebke Hüster, volgt zijn dansstukken kritisch in de gerenommeerde Frankfurter Allgemeine Zeitung. Zo schreef ze zijn voorstelling In the Dutch Mountains - première vorige week in Den Haag - de grond in: ‘Het stuk is als een radio die niet de juiste zender weet te vinden.’ Hij was ziedend en wreef afgelopen zaterdagavond uit woede poep in haar gezicht.

Volgens danskenners moet er sprake zijn geweest van een langer lopende ruzie. Ook omdat de choreograaf met voorbedachten rade te werk leek te gaan. Hij had kunnen weten haar te treffen bij de première in de Staatsopera in Hannover van de nieuwe dansvoorstelling Glaube – Liebe – Hoffnung. Toen Goecke haar zag, dreigde hij haar het pand uit te zetten en beschuldigde haar ervan verantwoordelijk te zijn voor de daling van het aantal abonnementen.

Zijn zwarte teckel Gustav, die hij altijd in een tas bij zich draagt, had net z’n behoefte gedaan. Goecke droeg de drol in een zakje bij zich. Met de open kant van de zak wreef hij de poep in haar gezicht, vertelde Hüster later.

Zijn vertrek lijkt onvermijdelijk

De Staatsopera in Hannover meldt dat de choreograaf is geschorst en biedt excuses aan voor het incident. Het Nederlands Danstheater zegt in een verklaring het incident ‘ten zeerste’ te betreuren. ‘Dit handelen is in strijd met onze waarden die we als leidraad in al onze samenwerkingen hanteren.’ Marco Goecke werd als danser opgeleid bij het Koninklijke Conservatorium in Den Haag. Sinds 2019 is hij directeur ballet van de Staatsopera van Hannover. Vorig jaar won hij nog de prestigieuze Duitse Dansprijs.

Volgens dansrecensent Alexander Hiskemuller van Trouw, die zelf overigens een 5-sterrenrecensie schreef over de bewuste voorstelling, gebeurt het in Duitsland vaker dat recensenten agressief worden bejegend na negatieve kritieken. In Nederland is de verstandhouding tussen makers en recensenten over het algemeen respectvol.

Maar zelf overkwam hem ook iets naars, zo’n tien jaar geleden. Een kritische recensie over het Scapino Ballet Rotterdam van artistiek leider Ed Wubbe leverde hem een haatmailtje op van Wubbe. ‘Corrupte goorlap’, werd Hiskemuller genoemd. “Hij dacht waarschijnlijk dat ik een dubbele agenda had. In overleg met de krant heb ik het erbij gelaten.”

Duizenddingendoekje

Bekend is de rel tussen acteur Carol van Herwijnen en de Volkskrant-recensent Hein Janssen uit 1994. Janssen kreeg uit woede over opmerkingen over diens speelstijl klappen van Van Herwijnen, na afloop van het VPRO-tv-programma Passage, gepresenteerd door Hanneke Groenteman. “Hij irriteert me al jaren, dat duizenddingendoekje van de Volkskrant”, aldus Van Herwijnen na afloop.

Waar Nederlanders elkaar overigens verbaal vaak met geslachtsorganen om de oren slaan, blijken Duitsers een obsessie te hebben met poep (Scheisse!) als het gaat om beledigen en schelden. Volgens de Duitse taalwetenschapper Hans-Martin Gauger stamt deze gewoonte al uit de Middeleeuwen.

Lees ook:

‘In The Dutch Mountains’ van Marco Goecke is gelaagd, poëtisch en volkomen eigenzinnig

Wanneer de hit van de Nederlandse band The Nits In The Dutch Mountains klinkt, klimt een danser op een ladder. Hij nestelt zich daar, meters boven de bühne van het Haagse theater Amare, en kijkt uit op een woeste zee geprojecteerd op het achterdoek. Hoogverheven zit hij daar, goedbeschouwd nét boven zeeniveau.

Lees ook: Carol van Herwijnen: Hein Janssen, dat 1000-dingen-doekje van de Volkskrant.

Acteur Carol van Herwijnen is woedend op recensent Hein Janssen. ‘Hij doet 1001 dingen, een modeshowtje hier, een tutteltje daar, is op nazitten en allerlei andere acteursbijeenkomsten waar zijn collega’s dus niet komen. Hij speelt ook amateurtoneel, wil er blijkbaar dolgraag bij horen.’