‘Dagboek van een Herdershond’ vertelt een heel belangrijk stuk Nederlandse geschiedenis

Musical
Albert Verlinde Producties & Toneelgroep Maastricht
Dagboek van een Herdershond
★★★★

Gouden bergen werden de Limburgers voorgespiegeld met het openen van de staatsmijnen. Maar niet alleen vielen er veel slachtoffers – ongelukken, ziekte en dood door stoflongen – ook bleven zij berooid achter toen in de jaren zestig de mijnen sloten vanwege de Groningse gasbubbel.

Dagboek van een Herdershond speelt tussen 1914 en 1919 in een Limburgs dorp met een steenkolenmijn. De musical is losjes gebaseerd op de gelijknamige tv-serie van Willy van Hemert (1978-1980). We zien de weerstand tegen de kolenmijnopening en later de woede en het verdriet om de slachtoffers. Hier tussendoor laveert de nieuwe, ietwat onhandige en gevoelige kapelaan Erik Odekerke (Joes Brauers).

Een knipoog naar bekende musicalnummers

Erik botst met zijn conservatieve baas pastoor Bonhomme die hem gebiedt zijn hart thuis te laten. Hij probeert goed te doen in het dorp, wat niet altijd goed uitpakt, hij krijgt gevoelens voor de innemende Miete (Nandi van Beurden) en hij wordt bijgestaan door zijn engelbewaarder (Angela Schijf) die hem afwisselend aanspoort zijn hart te volgen en hem op zijn sodemieter geeft als hij dat niet doet.

Schrijver André Breedland, regisseur Servé Hermans en producent Albert Verlinde hebben groots uitgepakt met een ‘spektakelmusical’ in het Maastrichtse congrescentrum MECC. Indrukwekkend dat er een live spelend, 40-koppig harmonieorkest op- en afmarcheert, dat er tientallen figuranten in een katholieke processie voorbij schrijden en er een levend paard op het podium staat. Maar aan het verhaal voegt die grootsheid weinig toe. De muziek (Ad van Dijk) is mooi, soms melancholisch, soms opzwepend en knipoogt naar bekende musicalnummers, maar staat helaas op band. Af en toe zijn teksten niet goed te verstaan door de ongetwijfeld complexe geluidsversterking in de grote hal.

Extra actueel

Gelukkig heeft Breedland het verhaal flink afgestoft: er zijn veel sterke vrouwelijke hoofdpersonages, een bevriende kapelaan bekent homoseksueel te zijn en de Engelbewaarder geeft een frisse blik op onder meer het ouderwetse rijke Roomse leven: ‘Over vijftig jaar lopen de kerken leeg door hooghartige kerels als hij. En ze worden ook zo oud omdat God ze nog niet wil hebben.’ Schijf speelt deze rol met een fijne moderne knipoog. Sowieso speelt en zingt iedereen op hoog niveau. Van Beurden is hartverwarmend, Suzan Seegers (huishoudster Katrien) heeft de lachers op haar hand in Limburgs dialect en de nog heel jonge Brauers steelt vanaf zijn eerste solonummer, een gevoelig introspectief lied, de harten van het publiek. Een belofte!

Wel jammer dat er ondanks Breedlands schrappen in de tv-serie te veel kleine verhaallijnen zijn waardoor de musical diepte mist: het blijven te veel verhaalfragmenten. Maar er wordt wel een heel belangrijk stuk Nederlandse geschiedenis verteld, een stuk dat je zelden hoort. Alleen daarom al heel goed dat de musical gemaakt is – en extra actueel nu de pijn van Limburgs opvolger, Groningen, steeds duidelijker wordt.

Dagboekvaneenherdershond.nl t/m 17 juli 2022 MECC, Maastricht