Coronaproof theater: een peepshow met ic-personeel is obsceen en esthetisch tegelijk

Alles is dubbelzinnig in ‘Alleen Samen’. Samen met andere bezoekers ga je de voorstelling zien, maar elk zit alleen in een afgeschut hokje. In de titel hoor je de beleidsstem van Rutte, die je juist even buiten wil laten. Met zijn boven- en ondergalerij lijkt het speciaal voor de gelegenheid ontworpen theater een miniatuurversie van het Colosseum. Maar de naam van het bouwsel, Peepshow Palace, roept heel andere associaties op.

Ook de toon van de voorstelling is doelbewust doordrenkt van ambiguïteit. In de eerste scène worden we op onze wenken bediend met een al heftiger kreunende solo op het draaitoneel, terwijl smetteloos witte kleding, veelal doktersjassen, juist kuisheid suggereren.

Theatercollectief De Warme Winkel werpt zich met de openingsvoorstelling van zijn zelfbedachte coronaproof theater (in De Brakke Grond in Amsterdam) ongegeneerd op het absurde in de Covid-19-problematiek. Toegespitst op de zorg als dé basis van leven en dood, van liefde en verdriet, van schoonheid en verrotting.

Zo ongeveer alles wat je kunt bedenken komt aan de orde. De klauw van een wild dier die de intimiteit van het menselijk lichaam binnendringt, bleekmiddel dat als medicijn in de mond wordt gegoten, gordijnen die tot mondkapjes zijn vermaakt, het verzuim om de handen te desinfecteren, rode en bruine lichaamssappen als voorbode van de dood. Bovenal is er de omgang tussen artsen en verpleegkundigen die, in pauzes nadat ze alle patiënten op de ic hebben verzorgd, hongeren naar normaal contact. Alleen Samen is, kortom, een reeks snapshots van erotiek op de medische werkvloer. Hoogtepunt is een naaktdans, opgestuwd door een driftig de mop hanterende schoonmaker. Contrast en samenspel ineen. Een zinderende balans tussen esthetisch en obsceen. Daar gaan schoonheid en humor hand in hand.

Dat niveau halen de andere scènes bij lange na niet. De ware dubbele bodems, waar De Warme Winkel vaak zo sterk in is en die het geheel een diepere dimensie kunnen geven, ontbreken. De aanzetten zijn er, een te korte voorbereidingstijd zal zich hier wreken.

Ondanks mooi ingehouden spel van Marieke de Zwaan en Marien Jongewaards deftige ‘artsentongval’ is Alleen Samen verder hooguit grappig, soms flauw en vlak. Met wel weer een opzwepende finale, waarin de ‘Boléro’ van componist Ravel het, mogen wij vrezen, perpetuum mobile van de coronacrisis een muzikale gloed van jewelste geeft. Wat een feest om dat toch weer live in het theater te beleven.

Info: www.peepshowpalacefestival.nl