Cd’s op vrijdag: Shirley Bassey, S10 & Eric Hoeprich

Met 83 jaar is Shirley Bassey op haar best

Pop
Shirley Bassey
I Owe It All To You (Decca)
★★★★☆

Ze is 83 jaar, daarvan zingt ze er al zeventig, en van de meer dan zeventig albums verkocht ze wereldwijd 140 miljoen exemplaren. Je zou denken dat iemand dan haar ei wel gelegd heeft. Niks daarvan bij Dame Shirley Bassey die deze week haar nieuwste album uitbracht. Dat heeft de titel ‘I Owe It All To You’ en wordt aangekondigd als het grand final album. Een afscheid dus, al weet je het bij doorbijter Bassey nooit zeker. Wel hebben alle nummers wel iets met afscheid en saying farewell te maken.

Laten we maar met het meest opvallende beginnen, en dat is de kwaliteit van de stem. Bassey heeft haar stembanden door al die jaren heen niet gespaard, zong als geen ander voluit op orkaankracht, maar ze kan het op haar 83ste nog steeds. Ze zingt dertien nummers, bijna allemaal covers, maar wie maalt daarom.

Dat iemand het Queen-nummer ‘Who Wants To Live Forever’ zich zo eigen kan maken, bewijst nog maar eens de kwaliteit en het inzicht van de artieste die Bassey is. Het enige nieuwe nummer is de mooie titelsong, duidelijk gericht tot haar grote schare fans: ‘This audience of mine, has been my bread and wine’. Ze covert Lady Gaga, Beyoncé, Elvis en Albinoni (‘Adagio’), maar Bassey op haar best is het swingende sixties-nummer ‘Look But Don’t Touch’, inclusief Hammond-orgel. 83? Niets van te horen. (Peter van der Lint)

S10 dendert onverminderd voort

Pop
S10
Vlinders (Noah’s Ark)
★★★★☆

Ga er maar aan staan. Je bent Stien den Hollander, alias S10. Twintig jaar. Je hebt vorig jaar je debuutplaat ‘Snowsniper’ gedropt, overal positief ontvangen. Lyrisch zelfs. De kwaliteitskranten, televisie en radio; allemaal gaan ze aan de haal met je uiterst persoonlijke verhaal. Over licht aan het einde van een tunnel vol depressies en psychoses.

Het klinkt misschien cru, maar zie dan daarna nog maar eens inhoudelijk een sterker album af te leveren. Maar van de welbekende molensteen van De Tweede Plaat is geen sprake. Op ‘Vlinders’ dendert S10 onverminderd voort – met gastbijdrages van onder anderen Ronnie Flex, Zwangere Guy en Wende Snijders.

Ze zingt zichzelf moedig toe, in haar zoektocht naar veiligheid, geborgenheid. In ‘Masker Af’: ‘Je vader die niet voor je rent. Je moeder wilde jou niet echt. Jij bent alleen van jezelf.’ Of neem de ballad ‘Gelogen’, doordrenkt van liefdesverdriet. ‘De muren praten tegen mij. Alles wordt ineens zo wazig. Vlinders zaten in mijn aders. Dat veranderde in pijn.’

Haar indringende zang op autotune, de spooky synthesizers en haar teksten; ze blijven nog lang naspoken in het hoofd. Zoals ze zegt in ‘Wat Ze Willen’: ‘En het stopt niet, tot ’t ochtend wordt, tot ’t later wordt, tot ’t avond wordt, ben ik kapot’. (Frank Hettinga)

Hoeprich zet een nieuwe standaard

Klassiek
Eric Hoeprich
Von Weber The Clarinet Concertos (Glossa)
★★★★★

Klarinettist Eric Hoeprich speelt al vanaf de oprichting mee in het Orkest van de 18de Eeuw. Een oudgediende dus, met kennis over zijn instrument als weinig anderen. Bovenal heeft Hoeprich die fantastisch warme, donkere toon, op welke klarinet hij ook speelt.

Op deze cd is dat een door hemzelf gebouwde kopie van een klarinet die zo’n 200 jaar geleden in Berlijn gemaakt werd. Uit de tijd dus dat Carl Maria von Weber zijn beide concerten voor klarinet componeerde. Dit fraai klinkende instrument heeft slechts tien kleppen.

Die tien kleppen zijn op het hoesje kleurrijk vormgegeven, en al die kleuren hoor je ook daadwerkelijk in de fenomenale manier waarop Hoeprich deze heerlijk onbekommerde muziek uit 1811 speelt. Zo’n heerlijke top-Es waarmee het Tweede klarinetconcert opent, is niet alleen spectaculair goed gespeeld, maar Hoeprich zet die toon meteen ook nog eens fantastisch af tegen dezelfde Es, drie octaven lager.

Uiteraard wordt Hoeprich begeleid door zijn eigen Orkest van de 18de Eeuw, hier gedirigeerd door Guy Van Waas, ooit zelf klarinettist in het orkest. Tussen de beide Von Weber-concerten speelt Hoeprich een eendelig concert van Karol Kurpiński, een Poolse tijdgenoot van Von Weber, en de leraar van Chopin. Ook mooi, maar met die Von Webers zet Hoeprich een nieuwe standaard. (Peter van der Lint)