Cabaretier Martijn Crins heeft soms heimwee naar het dorp van ‘veeteelt, preiteelt en inteelt’

Naar cabaretier Martijn Crins ga je voor zijn knotsgekke sketches over zijn jeugd op het platteland.

Wat moest je in een dorp waar geen theater was of bioscoop? Dan keek je uit naar de bonte avond. In Limburg was dat vaste prik, vertelt cabaretier Martijn Crins. En het hele dorp kon eraan meedoen. “Het dorp van veeteelt, preiteelt en inteelt.” Zijn voorstelling Mesthoop is als een bonte avond waar hij allerlei plattelandssituaties de revue laat passeren.

In zijn voorstelling heeft nostalgie soms de overhand, maar ook haalt hij uit naar de kerels van het dorp die het van hun hufterigheid moeten hebben. In geweldige sketches laat Crins ze voor het publiek tot leven komen. Kerels met een mentaliteit van: ‘maakt niet uit joh, steek maar in de fik’. Crins kon ze wel aan.

Bianca, de bloem op de mesthoop

Hij woont nu in de grote stad, maar heeft soms heimwee naar het platteland, ‘waar ze nog lassen zonder laskap’, naar meisjes uit zijn jeugd als Bianca, ‘de bloem op de mesthoop’, en de plekken waar mensen gewoon ‘met elkaar aan de klets raken’. Hij gaat nu soms maar op zoek naar zijn ‘innerlijke dorp’. Niks doen. Waar ze in de stad niet zo goed in zijn. Echt even niks doen.

Crins (1984) won de jury- en publieksprijs op het Cameretten Festival van 2009, maar ging als acteur en muzikant verder. Nu is hij terug als comedian. Naast de sketches zijn sommige van zijn persiflages briljant. De blik en het katholiek-Limburgse accent van pastoor Kupers beneemt je even de adem als Crins als Kupers vertelt over de misdienaars van vroeger ‘waar die van nu nog een puntje aan kunnen zuigen’.

Mesthoop is in het hele land te zien t/m 19 mei. Speellijst: martijncrins.nl.

Lees ook:

Cabaretier Ronald Goedemondt vreest het oordeel van zijn zoon het meest. ‘Als hij er niets aan vindt, is het mislukt’

Voor wie spelen acteurs het liefst en wiens oordeel vrezen ze? Cabaretier Ronald Goedemondt: ‘Als ik mijn regisseur hoor lachen in een verder stil publiek is dat de grootste kick.’