Review
Argentijnse melancholie
Hoe zag het leven van een vrouw er in de negentiende eeuw uit? Verliefd worden, trouwen, kinderen krijgen en dan dient de dood van haar man zich alweer aan.
Dichter Adelbert von Chamisso zou een rolberoerte krijgen als hij de (net)werkende vrouwen uit de eenentwintigste eeuw zou tegenkomen. Het leven van de vrouw uit zijn gedichtencyclus 'Frauenliebe und -Leben' cirkelt alleen rond huis en haard. Maar de liederen die Robert Schumann op deze gedichtencyclus maakte, zijn tijdloos. De mezzo Bernarda Fink maakte er een opname van, begeleid door pianist Roger Vignoles.
De Argentijnse Fink heeft een stem die doet denken aan die van Teresa Berganza, een schitterend warm timbre, waardoor haar stem vanzelf weemoedig klinkt. Behalve 'Frauenliebe und -Leben' zingt ze een heel aantal losse liederen en de 'Lieder' opus 90 op gedichten van Nikolaus Lenau. Fink zingt prachtig. Misschien iets ingetogener dan collega's als Anne Sofie von Otter en Barbara Bonney zouden doen, maar desondanks is er geen ontkomen aan voor de luisteraar. Door de melancholieke klank van haar stem staat 'Frauenliebe und -Leben' vanaf het allereerste lied in het teken van het droevige einde. Roger Vignoles is een uitstekend pianist, al is zijn bijdrage aan het geheel minder indringend en sfeerbepalend dan bijvoorbeeld Julius Drake of Antonio Pappano zouden bereiken.
