Anne Frank

Als Anne Frank niet door de Duitsers was vermoord, had ze dit jaar op 12 juni haar negenenzestigste verjaardag gevierd. Met cadeaus en taartjes, temidden van haar gezin en vrienden. Anne als jarige grootmoeder. Een curieuze gedachte. Omdat ze zo jong is afgeslacht, blijft ze voor eeuwig de rebelse puber. Schrijfster wilde ze worden, of tenminste journalist. Een zeker talent kan haar niet worden ontzegd. Maar welke jongen of welk meisje droomt niet van verre horizonten?

Als Anne Frank nog had geleefd, zou haar dagboek dan ook tot wereldliteratuur zijn verheven? Nu ze zowat tot halve heilige is uitgegroeid, durf je je die vraag nog nauwelijks te stellen. Haar twee biografen doen het tenminste niet. Die omgeven elke gebeurtenis uit haar leven met een aureool. Elke herinnering van een schoolvriendin of ver familielid krijgt een goud randje. Een neef durft nu eindelijk te bekennen dat hij Anne uit haar kinderwagen heeft laten kukelen. Al die jaren heeft hij dit feit voor de buitenwereld verzwegen.

Voor mij blijft Anne Frank gewoon dat nieuwsgierige meisje dat vrolijk uit het raam keek naar een huwelijksfeest. Elke keer als ik over het Merwedeplein in Amsterdam fiets, denk ik: had Anne de oorlog maar overleefd. Daar had ik 'Het Achterhuis' graag voor ingeleverd.