ReportageHongkong
Zo denkt de nieuwe generatie over de toekomst van Hongkong
De jongeren zullen straks, als ze volwassen zijn, de gevolgen voelen van de strijd die hun oudere leeftijdgenoten nu voeren. Hoe denken zij over hun land?
De democratie waar de inwoners van Hongkong zo hard voor vechten heeft een houdbaarheidsdatum. Toen de Britten de stadstaat in 1997 overdroegen aan China, was de afspraak dat China en Hongkong vijftig jaar lang (tot 2047) twee systemen zouden hebben in één land. En daarna? Veel inwoners zien dat jaar met angst en beven tegemoet, nu Peking almaar gulziger knabbelt aan de vrijheid en autonomie van Hongkong.
De meeste tieners die over 28 jaar in de bloei van hun volwassen leven zullen zijn, mogen van hun ouders niet demonstreren – als ze dat al zouden willen. In plaats daarvan delen ze nieuws op sociale media, want de toekomst van hun stad houdt hen evenzeer bezig als hun meerderjarige stadgenoten. En ze zijn net zo verdeeld.
May en Angel handhaven als prefecten de orde op het schoolplein van de Tang Shiu Kin School, Kalvin wil zanger worden, en Joe voelt zich op en top Chinees. Allemaal vragen ze zich af of hun toekomst nog wel in Hongkong ligt.
KALVIN (16)
‘De regering geeft niks om mensenlevens’
“Op school zijn er twee richtingen. Ik steun de demonstranten, maar mijn ouders zijn bang dat ik ook neergeschoten word, dus ik mag niet de straat op. Ik volg alles op sociale media en deel nieuwsberichtjes.
“Sommige mensen vinden dat de demonstranten verkeerde dingen doen, maar dat betekent niet dat je maar moet gaan schieten. Dat dat toch gebeurt laat zien dat de regering niets geeft om mensenlevens. Carrie Lam (leider van Hongkong en pro-Peking, red.) ging niet eens op bezoek bij mensen die gewond waren geraakt.
“In een democratie mogen mensen verschillende meningen hebben, hoe belachelijk ze ook zijn. Mensen moeten met elkaar kunnen discussiëren. De leerlingenraad hier op school steunt de regering, maar je kunt niet stemmen op de scholieren die daarin zitten.
“Ik denk niet dat er de komende jaren veel gaat veranderen. China is groot en machtig en verandert Hongkong in een dictatuur. Daarom houden we hier niet van China. Ik heb nog niet besloten wat ik na mijn eindexamen wil gaan doen.”
MAY (14)
‘Hier kan ik neergeschoten worden’
“We hebben niet veel toekomst als we in Hongkong blijven. Een week geleden vroegen mijn ouders of ik in het buitenland wil studeren. Waarschijnlijk ga ik dan naar het Verenigd Koninkrijk. Als ik hier blijf, kan ik neergeschoten worden, het is hier niet veilig. Mijn zus is 17, ze wil niet weg omdat ze het leuk vindt op de universiteit. Ze studeert aan de Chinese Universiteit waar de politie op 12 november binnenviel, vrienden van haar vochten met de politie. Ze studeert verpleging, en ging er die dag heen om mensen te helpen. De ambulance kon er niet bijkomen. Ze was helemaal overstuur.”
ANGEL (15)
‘In 2047 is er geen vrijheid meer’
“In 2047 is er geen vrijheid meer, ook geen religieuze. K-pop (uit Korea, red.) is dan verboden, en we mogen geen nieuws meer horen uit het buitenland. Als we de politie zien moeten we netjes blijven, misschien zelfs wel buigen. Er zijn dan ook veel wetten die nergens op slaan. Als we nu niet vechten, staat ons dat te wachten, heb ik gelezen. Mijn moeder is ‘blauw’, ze steunt de regering. Ze scheldt altijd op demonstranten, en ze eet bij Maxims, een regeringsgezinde restaurantketen. Toch praat ze er niet veel over, want ze wil dat we zelf nadenken.”
JOE LIU (16)
‘Wij en zij hebben hebben hetzelfde bloed’
“Mijn vader is een Chinese patriot, hij houdt van China en ook van Hongkong. Toen de demonstranten het gebouw van de LegCo binnenvielen (het ‘parlementsgebouw’ van Hongkong) zat hij voor de televisie. Hij zei niets, maar hij keek woedend. Demonstranten verscheurden de Basic Law, onze Grondwet, en ze hingen de Britse vlag op. Maar onder Britse heerschappij was er ook geen autonomie!
“We hebben hetzelfde bloed, mensen van het vasteland en mensen uit Hongkong. De xenofobische onderstroom tegen vastelanders maakt me erg verdrietig. Democratie gaat om tolerantie en discussie waaraan iedereen mag deelnemen. Ik geloof niet dat de demonstranten erg bezig zijn met democratie of vrijheid. Ze praten niet eens meer met mensen die het met ze oneens zijn.
“In 2047 is Hongkong nog meer gepolariseerd en is Hongkong een speelbal in de nieuwe Koude Oorlog tussen de Verenigde Staten en China.
“Mijn vader werkte als ingenieur voor de overheid en was een van de mensen die na de overdracht in 1997 een Brits paspoort kreeg, dus ik ben een Chinese Hongkonger én ik ben Brits. Na mijn eindexamen ga ik waarschijnlijk rechten studeren in Engeland.”
Lees ook:
Jongeren, de wereldwijde motor achter de protesten tegen ongelijkheid
Een golf van protest overspoelt de wereld, van Hongkong tot Irak en Papua. Waar komt die actiebereidheid vandaan?
‘Peking moet serieus ingaan op onze eisen’
Joshua Wong (22) is een bekende activist in Hongkong en leider van een pro-democratische partij. In dit interview geeft hij een verklaring voor de onrust in zijn stad.
