Woede over ‘Valentijnsfoto’ met hart van doodgeschoten giraffe

Haar bijnaam op sociale media: het monster. De 32-jarige Zuid-Afrikaanse blondine Merelize van der Merwe plaatste enkele Valentijnsfoto’s op Facebook. Ze staat erop met een grote glimlach met in haar handen een enorm hart, een echt hart, van een mannelijke giraffe die ze net geschoten heeft en dat uit het dier is gesneden. Het is haar Valentijnshart, haar liefdeshart.

Het is een cadeau van haar ‘geweldige man’ Gerhardt, die voor Valentijnsdag een vergunning van 1750 euro kocht om een giraffe te schieten. “Mijn echtgenoot zorgde ervoor dat mijn droom uitkwam. Ik was zo blij als een kind, toen ik twee weken voor Valentijn hoorde van zijn cadeau. Naderhand werd ik overspoeld met emoties.”

Merelize postte nog meer foto’s van haar ‘prachtige’ Valentijnsdag. Ze staat met een geweer naast de enorme mannetjesgiraffe die ze net van een afstand heeft doodgeschoten. Op een andere foto omhelst ze de lange dode nek.

Petitie

De foto’s bleven niet zonder gevolgen. Op sociale media barstte de verontwaardiging los. Een online petitie via Change.org vraagt Facebook om haar account te verwijderen. Van der Merwe heeft zo’n 98.700 volgers op de site, waar ze zich laat zien als een publiek figuur die de trofeejacht promoot en rechtvaardigt.

De mensen achter de petitie vragen zich verbaasd af waarom Facebook wél optreedt tegen gebruikers van schuttingtaal en aanstootgevende berichten, maar niet tegen iemand die zulke choquerende foto’s plaatst en de jacht op wilde dieren promoot.

Ondanks de meer dan 11.000 ondertekenaars in korte tijd – de teller loopt nog steeds – heeft Facebook Merelize’s pagina nog niet verwijderd of geblokkeerd. Facebook maakt sommige gruwelijke foto’s en video’s wel wazig met de tekst ‘gevoelige inhoud’. De kijker kan er dan op klikken om het plaatje toch te zien.

Een trotse trofeejaagster

De Zuid-Afrikaanse trofeejaagster, die met haar man een citrusboerderij runt in de noordelijke Limpopo-provincie, heeft nog veel meer foto’s van haar schietpartijen op Facebook staan. Met een lach zit ze tussen twee dode luipaarden. Op een andere foto zit Merelize met haar geweer in de hand naast een koedoe met kolossale hoorns.

Ze is er trots op vanaf haar vijfde te jagen en zegt meer dan 500 dieren te hebben geschoten. Kritiek is niet aan haar besteed. Ze rechtvaardigt het schieten van de mannetjesgiraffe met de opmerking dat zijn plaats wordt ingenomen door een jonger mannetje, dat zorgt voor een gevarieerdere genenpool bij het nageslacht. Wilde dieren, ook bedreigde soorten, hebben voor haar alleen waarde als ze geschoten kunnen worden. “De enige mensen die wilde dieren beschermen zijn trofeejagers”, is haar verklaring. Merelize wil van de huid van de giraffe een tapijt maken, liet ze aan The Mirror weten.

De trofeejacht is al jaren dubieus, vooral als het om bedreigde iconische diersoorten gaat. Maar in Zuidelijk Afrika zijn nog steeds, voor veel geld, jachtvergunningen te koop om bijvoorbeeld neushoorns of olifanten te schieten. Eens in de zoveel tijd ontstaat er grote publieke verontwaardiging over het decimeren van diersoorten door trofeejagers, als er weer één zich trots laat fotograferen naast een doodgeschoten dier. De laatste keer gebeurde dit in 2015, toen de Amerikaanse tandarts Walter Palmer de iconische mannetjesleeuw Cecil in Zimbabwe illegaal met pijl en boog had gedood.

Lees ook:

Trofeejagers zijn rijk, invloedrijk en apetrots.

Vijfduizend olifanten afschieten, dat is voor een trofeejager iets om mee te pronken. En dus was het voor journalist Eduardo Gonçalves niet moeilijk te achterhalen wie de grootste jagers zijn. Hij ontdekte ook dat deze jagers zich zich via machtige clubs hebben binnen gewerkt bij natuurorganisaties.