null Beeld

MegastadLos Angeles

Wandelen rond Los Angeles: schone lucht, nul lawaai – en levensgevaarlijk

Mari Meyer

“Zonnebrand, water, telefoon, veiligheidsfluitje, pet, bandana voor de nek, mueslirepen, extra laagjes. En jij hebt de kaart gedownload?” Met de rugzak in mijn handen werk ik de checklist af. “Ik vul nog een extra fles water”, zegt mijn vrouw. Met een schuin oog kijk ik naar de twee enorme hervulbare flessen die al klaarstaan. Toch heeft ze gelijk. “Goed idee”, geef ik toe. “Better safe than sorry.

Het klinkt misschien overdreven voor een tocht van maximaal 10 kilometer. Wandelen in Los Angeles, daar stel je je eerder een stadswandeling in Hollywood bij voor met een ijskoffie in de hand, of een slentergang langs het strand in Venice Beach. Toch kiezen veel inwoners voor het verkennen van de ruige wildernis die de stad omringt. Op korte afstand van al het cement kun je je in een niemandsland wanen, met dramatische vergezichten waar je mond van openvalt.

Toen ik er net kwam wonen, was ik me niet bewust van de gevaren voor wandelaars en reageerde ik lacherig op waarschuwingsborden over ratelslangen in stadspark Griffith Park. Tot ik ze daadwerkelijk hoorde, er plotseling eentje zag, en me realiseerde dat ik mijn enkels moest bedekken en de neus van mijn hond uit de vele slangengaten diende te houden.

In datzelfde Griffith Park woonde tot voor kort een poema, die daar tien jaar geleden zelf naartoe was getrokken vanuit zijn natuurlijke habitat in de Santa Monica Mountains – een ander uitgestrekt en populair natuurgebied dat grenst aan de stedelijke omgeving. En in de San Gabriel Mountains, het bergachtige gebied dat de stad aan het noorden begrenst, komen Amerikaanse zwarte beren voor.

Wandeling bij 40 graden

Al is het grootste gevaar niet afkomstig van wilde dieren, maar van onvoorspelbaar weer en onherbergzaam terrein. De scherpe randjes die Los Angeles zo afwisselend maken, van de niet-weggepoetste graffiti tot de rommelige verzameling van wijken, komen ook terug in de natuur. Het onvoorspelbare element heeft een keerzijde: in een stad zonder snelheidscontroles houdt ook niemand de wandelpaden in de gaten.

In de Santa Monica Mountains kwamen de afgelopen jaren op hete dagen meerdere mensen om het leven. In de schaduw kan een korte wandeling bij 40 graden nog wel, maar uren doorploegen in de volle zon werd hen fataal. Voor de San Gabriel Mountains geldt in de zomer hetzelfde, al is het daar met name in de winter gevaarlijk vanwege de grillige weersomstandigheden. Vooral Mount Baldy, met meer dan 3000 meter de hoogste bergtop in de regio, staat met zijn steile hellingen en diepe ravijnen bekend als dodelijk.

Mount Baldy is met name in de winter gevaarlijk. Beeld Getty Images
Mount Baldy is met name in de winter gevaarlijk.Beeld Getty Images

In januari verdween de Britse acteur Julian Sands er, vlak na een zware winterstorm. De kans dat Sands, volgens zijn familie een ervaren bergbeklimmer, nog levend wordt gevonden, is nihil. In januari vielen in dezelfde regio op ijzige dagen twee andere wandelaars te pletter; een van hen stond bekend als de hiking queen en had Mount Baldy eerder beklommen.

De ultieme pauzeknop

Waarom gaan mensen dan toch? Deels vanwege het scherpe contrast met de drukke stad. Geen mobiel bereik, hoog boven de bebouwing, ver van de snelwegen. Schone lucht, nul lawaai. De ultieme pauzeknop. Ook ik kan het niet weerstaan. Al heb ik van de tragische verhalen over onfortuinlijke wandelaars geleerd dat je rondom Los Angeles vooral realistisch moet zijn.

Als je op de parkeerplaats staat in je T-shirtje is het namelijk onmogelijk in te schatten hoe je je na twee uur wandelen zal voelen, en wat voor flora, fauna en weersomstandigheden je tegen zal komen. Dan is een mobiele telefoon buiten bereik ineens een stuk minder aantrekkelijk, en ben je blij dat je naast je mueslireep en je petje tóch die extra fles water hebt meegesjouwd.

Uitdijende metropolen bieden een groeiend deel van de wereldbevolking onderdak. Hoe houden de mensen het daar leefbaar? Trouw-correspondenten doen wekelijks verslag uit hun eigen megastad.

Lees ook:

In Los Angeles zijn ze blijkbaar wel van suiker

Zodra ik de gordijnen openschuif, zie ik een typisch Nederland tafereel: nat tuinmeubilair, druipende planten en plassen op het terras. Zelfs binnenshuis ruikt de lucht frisser. Heerlijk, vind ik, maar ik ben in zowel mijn eigen huis als in mijn omgeving de enige die er zo over denkt.

Wilt u iets delen met Trouw?

Tip hier onze journalisten

Op alle verhalen van Trouw rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@trouw.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden