Trouw-correspondent Ingrid Woudwijk rijdt door de verwoesting en treft mensen die zoeken naar woorden

De schok van de aardbeving heeft niet alleen schade toegebracht aan de gebouwen, de mensen in het gebied zijn eveneens gebroken. Trouw-correspondent Ingrid Woudwijk rijdt dinsdag door het door aardbevingen getroffen gebied in zuid-Turkije. Dinsdagochtend vertrok zij vanuit de stad Şanlıurfa in het oosten, via de zwaarder getroffen stad Gaziantep naar Kahramanmaraş, iets naar het noordwesten toe. Wat ziet zij daar?

De verbinding valt regelmatig weg tijdens het interview. Later bellen heeft niet zo veel zin. Woudwijk en haar collega’s zijn uren onderweg om van de ene kant naar de andere kant van het getroffen gebied te komen. “Het is bijna niet te bevatten hoe groot het gebied is waar de schok gevoeld is, en waar nu dus schade is.”

Hoe is het in de stad die je nu net achter je hebt gelaten?

“Ook in die stad is de schade groot, terwijl deze toch meer dan honderd kilometer van het epicentrum van de aardbeving ligt. Tientallen huizen zijn ingestort, flatgebouwen zijn met de grond gelijk gemaakt en hier worden nog steeds mensen uit het puin gehaald. Vanochtend schrok ik wakker van een naschok. Snel schoot ik uit bed, mijn schoenen en jas in, en vluchtte ik naar buiten.

“Daar kwam ik de hoteleigenaar en zijn familie tegen. Zij hadden die nacht geen oog dichtgedaan. Mensen zijn ‘s nachts zeer angstig. Iedereen maakt zich zorgen om familie en vrienden in de regio. De moeder liet me huilend video’s van andere steden zien. Maar de situatie in Şanlıurfa is redelijk overzichtelijk als je het vergelijkt met de provincies Gaziantep en Hatay, meer richting de kust. Daar is de ravage ontzettend groot.”

Hoe ziet het er op die plekken uit?

“Uit die gebieden kwamen duizenden en duizenden oproepen van mensen op sociale media die melden dat zij niet weten waar hun familieleden zijn. Of dat ze wél weten dat deze mensen onder het puin liggen. Vandaag hoor je die oproepen nog steeds. In Hatay, in het staartje van Turkije aan de kust, kwam de hulp vrij laat. Het vliegveld is daar onbruikbaar en het asfalt van de wegen is kapot getrild door de bevingen. Over de regio Hatay is ook de minste informatie beschikbaar, en dat is natuurlijk een slecht teken.”

Kunnen hulpverleners wat uitrichten?

“Hopelijk wel. Veel van de internationale hulp zit al in het westen van het getroffen gebied, dat het zwaarst getroffen lijkt te zijn. Ook is het hier in het oosten van het rampgebied een komen en gaan van reddingswerkers. Ook gaan veel Turken uit het hele land als vrijwilliger naar het rampgebied. De angst dat daardoor chaos ontstaat, die is er ook. Maar de hulp is nodig. Het is totaal onduidelijk hoeveel mensen onder het puin liggen.”

Hoe gaan de komende dagen eruit zien?

“Je ziet nu dat mensen ‘s nachts buiten rond een vuurtje de nacht doorbrengen om warm te blijven, of onderdak zoeken in schoolgebouwen of moskeeën. Het is hier op het moment koud, vooral ‘s nachts. Er is veel regen en het waait hard. Er zijn duizenden mensen hun huis kwijt, of te bang om thuis te slapen.

“Waar en hoe kunnen die allemaal voor een langere tijd veilig en warm ondergebracht worden? De huizen die niet zijn ingestort zijn vaak dusdanig beschadigd dat ze niet veilig zijn om weer in te wonen. Een veiligheidscontrole op die huizen kan wel weken of misschien zelfs maanden duren.”

Lees ook:

Na de verwoestende beving vrezen de inwoners van Sanliurfa de nacht

Reddingswerkers zoeken met man en macht naar overlevenden van de aardbevingen die Turkije en Syrië maandag troffen. Ondertussen durven veel mensen niet terug te gaan naar hun huis, uit angst dat ze alsnog bedolven zullen worden. ‘Ik heb nog nooit zo’n angst gevoeld.’