Buce Cermi (20), dochter van een machinist, in een van de treinen op station Iskenderun die nu dienst doen als tijdelijk onderkomen voor aardbevingsslachtoffers. Beeld Reuters
Buce Cermi (20), dochter van een machinist, in een van de treinen op station Iskenderun die nu dienst doen als tijdelijk onderkomen voor aardbevingsslachtoffers.Beeld Reuters

Fotoreportage

Na de aardbeving voelt de trein veiliger dan een huis

Anna Dijk

“Normaal is het leuk om met de trein te gaan. Nu is dat wel anders.” Sabriye Karan woont al 18 dagen in een trein, samen met haar dertienjarige dochter Nehir. Toen haar man nog leefde, werkte hij voor de Turkse nationale treinmaatschappij. “Ik had nooit verwacht dat we hier uiteindelijk zouden wonen.”

Sinds de aardbevingen eind februari zijn ongeveer 50.000 mensen omgekomen, en anderhalf miljoen mensen zijn dakloos. Mensen zoeken overal slaapplekken, in tenten, containers, hotels en hier in Iskenderun dus ook in treinstellen.

De flat van Sabriye en Nehir staat er nog, maar vanwege de barsten in de muur zijn ze bang om terug te gaan. Door naschokken zijn veel gebouwen nog zwakker geworden. Ze hebben een keer geprobeerd om thuis te slapen. Maar toen ze dachten dat ze een nabeving voelden, zijn ze gevlucht.

Sabriye Karan (57) en haar dochter Nehir (13) tussen de sporen van station Iskenderun. Beeld Reuters
Sabriye Karan (57) en haar dochter Nehir (13) tussen de sporen van station Iskenderun.Beeld Reuters

De moeder en dochter hebben geluk dat ze nog een slaapcabine hebben weten te bemachtigen. Mensen die later kwamen, slapen rechtop, in stoelen. De trein voelt een stuk veiliger. Het station van Iskenderun, waar ze verblijven, is nog in gebruik. Twee sporen zijn afgezet en staan vol wagons waar honderden mensen verblijven. In het begin schrokken Sabriye en Nehir van de toeterende treinen die voorbij kwamen. “Inmiddels zijn we eraan gewend.”

Het station van het Turkse Iskenderun. De treinen op twee sporen zijn sinds de aardbevingen in het gebied een veilig onderkomen voor mensen die huis en haard zijn kwijtgeraakt. Beeld Reuters
Het station van het Turkse Iskenderun. De treinen op twee sporen zijn sinds de aardbevingen in het gebied een veilig onderkomen voor mensen die huis en haard zijn kwijtgeraakt.Beeld Reuters
Nehir Karan op het bovenste bed in de slaapcoupé van de trein waar ze met haar moeder wacht op wat komen gaat. Beeld Reuters
Nehir Karan op het bovenste bed in de slaapcoupé van de trein waar ze met haar moeder wacht op wat komen gaat.Beeld Reuters

Eenzaam is het wel. In 2020 overleed de man van Sabriye aan corona. Bovenop dat verlies, is nu het nieuwe trauma van de aardbevingen gekomen. “Ik voel me zo alleen”, zegt ze. “Ik mis het zo om koffie te drinken met onze buren.”

Een paar keer per dag verlaten ze de trein om eten te halen, dat uitgedeeld wordt door hulporganisaties, en om even te kijken bij hun appartement. Ze kunnen er de was doen, wat eten meenemen en douchen. Als ze weer weggaan, zegt Sabriye een gebed op. “Ik weet nooit of het er nog staat, als ik weer terugkom”, zegt ze.

Arafat Ates (63) en zijn echtgenote Zeliha (53) in een van de treinen. “Hatay, ons mooie land... We hebben geen idee hoe we over deze ramp heen moeten komen”, zegt het verslagen stel. Beeld Reuters
Arafat Ates (63) en zijn echtgenote Zeliha (53) in een van de treinen. “Hatay, ons mooie land... We hebben geen idee hoe we over deze ramp heen moeten komen”, zegt het verslagen stel.Beeld Reuters
Yusuf Kurma (20) en Aysel Ozcelik (20) houden elkaars hand vast terwijl ze het over uitstel van hun aanstaande huwelijk hebben.
Yusuf Kurma (20) en Aysel Ozcelik (20) houden elkaars hand vast terwijl ze het over uitstel van hun aanstaande huwelijk hebben. "We kunnen geen bruiloft vieren terwijl er zoveel doden zijn gevallen."Beeld Reuters

Wilt u iets delen met Trouw?

Tip hier onze journalisten

Op alle verhalen van Trouw rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@trouw.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden