Mexicaanse lekkernijen maken in LA het kerstmenu helemaal af

“Zou het kerstmenu al online staan?”, vraagt mijn vrouw ineens als ze op een doordeweekse dag ’s avonds thuiskomt en we allebei gierende trek hebben. Ik weet meteen wat ze bedoelt. ‘Het kerstmenu’, dat is het speciale menu vol dingen die onze favoriete Mexicaan alleen rond de feestdagen aanbiedt.

Dat betekent verschillende soorten tamales; maisdeegrollen met vulling, gestoomd in een bananenblad. Pozole rojo, een dieprode soep met hominy, oftewel grote, zachte maiskorrels. Frijoles navidenos, letterlijk ‘kerstbonen’, een bijgerecht op basis van pintobonen die zijn gekookt met – in ons geval vegetarische – chorizo, knoflook, gepekelde jalapeños en kruiden en vervolgens gepureerd. En champurrado, een Mexicaanse melkdrank met chocolade, hominy-pulp en suikerrietsap.

Vanaf het moment dat mijn vrouw over het kerstmenu begon, kan ik eigenlijk nergens anders meer aan denken. Een flinke omslag voor iemand die tot vijf jaar geleden niet eens wist dat kerst in het zuiden van Californië vaak met een Mexicaans feestmaal wordt gevierd. Aan de oostkust at ik in de laatste dagen van het jaar bijna precies hetzelfde als een maand eerder tijdens Thanksgiving, al moest ik ook daar aan wennen; vooral omdat ik als buitenlander nooit goed heb begrepen waarom die twee maaltijden zo ontzettend op elkaar lijken.

De bijgerechten zijn voor vegetariërs interessanter

Een traditioneel Thanksgiving-menu bestaat grofweg uit kalkoen met jus, stuffing (de vulling van de gebraden vogel, meestal een mengsel van broodkruimels en kruiden), aardappelpuree, cranberrysaus en misschien een groente als sperziebonen of een salade met croutons. Dan kerst: de kalkoen wordt meestal ingewisseld voor een rollade en de puree misschien voor een schaal krieltjes, maar het is toch weer een voor de gelegenheid opgetuigde versie van aardappelen, vlees en groente. Voor vegetariërs die in groepsverband vieren met vleeseters zijn trouwens vooral de bijgerechten interessant en natuurlijk het dessert: appel- en pompoentaart.

Ik vond het dan ook een verademing om er in Los Angeles achter te komen dat het ook heel anders kan. Aan mijn nieuwe kersttraditie ligt, zoals in de geschiedenis wel vaker het geval is, een gewapend conflict ten grondslag. In 1848 werd na een paar jaar oorlog tussen Mexico en Amerika een vredesakkoord ondertekend, waarbij Mexico een derde van zijn grondgebied afstond aan de VS. Zo werden New Mexico, Texas en Californië bij Amerikaans grondgebied ingelijfd.

Toch is Mexico nooit ver weg, zeker niet in het zuiden van Californië. Met de auto ben ik binnen tweeënhalf uur bij de grensovergang met Tijuana. In Californië wonen meer Mexicanen dan in welke andere staat dan ook en dat zie je terug in de restaurants, van tacotrucks tot toeristische kraampjes en van bakkerijen tot fine dining. Iedere keuken uit de verschillende Mexicaanse deelstaten is ruim vertegenwoordigd.

Hoewel de lichtjes en versieringen in november al volop in de winkels hingen, bleek het helaas te vroeg voor ons favoriete kerstmenu. Inmiddels staat het online en hebben we onze – veel te grote, want ook dát is kerst – bestelling geplaatst. Het is de eerste keer dat mijn schoonmoeder, die aan de oostkust woont, bij ons de kerstdagen doorbrengt. Na 25 december verwacht ik er een bekeerling bij hebben, die net als ik in november al smacht naar tamales en pozole.