Dagboekuit Kaboel
Het is een schandvlek voor de Nederlanders dat het niet lukt een kleine groep mensen te evacueren
De komende tijd spreekt verslaggeefster Fernande van Tets voor Trouw dagelijks met een Afghaanse medewerker van de Nederlandse ambassade in Kaboel die probeert het land te verlaten. Om veiligheidsredenen wil zij anoniem blijven. Haar naam is bekend bij de hoofdredactie. In totaal proberen 200 ambassademedewerkers en hun familieleden weg te komen.
Het gaat erg slecht! Vanochtend heb ik besloten om samen met mijn familie proberen te vertrekken. Ik weet niet of het überhaupt mogelijk is. Ik hoorde dat de situatie bij het vliegveld erg slecht was, maar ik wilde het toch graag proberen. Desnoods haalden we alleen Baron kamp, een hotel vlakbij het vliegveld, van waaruit veel mensen de luchthaven weten te bereiken via de Britten.
Toen we aankwamen, was er niemand
Nu sta ik vlakbij de poort van het vliegveld, maar ik kom weer niet binnen. We hebben ons door een zee van duizenden mensen gedrukt om hier te komen. Ik ben gewond, ik ben seksueel betast. Maar ik sta nog steeds buiten de poort van de luchthaven. Het evacuatieteam had gezegd dat als we de poort wisten te bereiken, dat er bewakers zouden zijn met de Nederlandse vlag. Maar toen we aankwamen, was er niemand.
Het is moeilijk te beschrijven hoe het hier is. Er zijn honderden mensen die proberen binnen te komen. Mensen vechten, proberen erdoor te komen met hun kinderen, hun bejaarde ouders. Mensen raken gewond. Overal zitten mensen te wachten. Het is in en in triest.
Ik blijf wachten, hopen
De Britten en Canadezen komen wel naar buiten om hun mensen naar binnen te halen, ook de lokale medewerkers die bij hen horen. Onze Nederlandse collega’s zeggen dat ze hier geen controle over hebben, ik weet niet wat dat betekent, waarom zij ons niet kunnen helpen. Wat kan ik nog zeggen? Ik ben zo boos, uitgeput, het is gewoon een schandvlek voor de Nederlanders dat dit niet lukt! Dat het ze niet lukt om een kleine groep mensen te evacueren.
Ik sta hier al vijf uur, maar ik blijf wachten, hopen. We proberen nu ook ons bredere netwerk in te zetten. Misschien kunnen we via Duitsers of de Britten eruit. Als ik hier maar wegkom.
Journaliste Fernande van Tets brengt zaterdagavond goed nieuws: ook de Afghaanse medewerkster die ze dagelijks spreekt voor Dagboek Kaboel heeft veilig het vliegveld van Kaboel bereikt. Zij en de andere Afghaanse medewerkers van de Nederlandse ambassade meldden zich daar met allemaal iets oranje’s aan of op, om zich te identificeren als personeel van de Nederlandse ambassade: oranje t-shirts, armbanden, wat ze ook maar hadden. Ze konden mee met een vlucht naar Islamabad, Pakistan. Daarna vliegen ze door naar Nederland.
Lees ook:
De Nederlandse luchtbrug komt maar niet op gang
De Nederlandse evacuatie uit Kaboel gaat zeer moeizaam. Terwijl de chaos voortduurt, dringt de tijd, want de Amerikanen gaan het vliegveld verlaten.
