Manuscriptenstop
Fransen lezen minder, maar schrijven meer. Te veel zelfs
Stuur voorlopig geen manuscripten meer! Het was een nogal opmerkelijk verzoek dat het Franse Gallimard eerder deze maand twitterde.
Per dag belanden er vijftig manuscripten op de bureaus van de medewerkers van deze prestigieuze uitgeverij in Parijs; voor de pandemie waren dat er dertig. Tegelijkertijd heeft door de coronacrisis het publiceren van boeken flinke vertraging opgelopen die nu pas kan worden ingehaald. De boekhandels die in februari het etiket ‘essentiële winkels’ kregen kunnen het stuwmeer aan nieuwe publicaties nu al nauwelijks kwijt.
Massaal schrijven
De uitgeverijen mogen door coronacrisis vertraging hebben opgelopen, de Fransen zijn door diezelfde crisis juist massaal achter de computer gekropen. Alleen al in de eerste lockdown zouden zo’n 5 miljoen Fransen aan een ‘schrijfproject’ zijn begonnen. Door de strenge lockdown, inclusief een avondklok die om 19.00 uur ingaat, vinden ze eindelijk de tijd om hun memoires te schrijven, of die ene roman waar ze al zo lang op broeden.
#Communiqué Compte tenu des circonstances exceptionnelles, nous vous demandons de surseoir à l’envoi des manuscrits. Prenez soin de vous et toujours bonnes lectures à tous 📚🙌
— Gallimard (@Gallimard) 2 april 2021
Nu de aspirant-schrijvers niet terechtkunnen bij de gevestigde uitgeverijen – Gallimard is niet de enige die op de rem trapt – geven de Fransen hun debuut dan maar in eigen beheer uit. Librinova, een bedrijf dat hierbij ondersteunt, kreeg in 2020 zo’n 40 procent meer opdrachten te verwerken dan het jaar ervoor. En dus hoeft er door de uitgeefpauze geen Michel Houellebecq of Simone de Beauvoir verloren te gaan.
Lezers nodig
Op welke manier ze ook worden gepubliceerd, al die boeken hebben wel lezers nodig. En laten de Fransen, die toch wel bekendstaan als de boekenwurmen van Europa, tijdens de lockdown juist minder zijn gaan lezen, berekende het Centre National du Livre. Ook hier krijgt de coronacrisis weer de schuld. Door de sluiting van bibliotheken en minder reistijd – de metro is een geliefde plek om Proust er nog eens op na te slaan – grijpen de Fransen minder snel naar een boek.
Lees ook:
Bammetjes aan het bureau zijn niet langer uit den boze in Franse kantoren
De meeste kantoorwerkers bezondigen zich er wel eens aan: achter de computer een lunch naar binnen proppen. Het heeft iets troosteloos, maar soms moet een klus nu eenmaal snel af.