Compromitterende e-mails waren inderdaad van Hunter Biden

Dat schrijft The New York Times in een verhaal over een justitieel onderzoek naar de overzeese zakelijke avonturen van de zoon van de huidige president.

In één van de mails wordt Hunter Biden door een zakenrelatie bedankt voor ‘de gelegenheid om je vader te ontmoeten’. In een andere schermt hij met zijn nabijheid tot zijn vader. Die vader, Joe Biden, was destijds vice-president.

Hunter Biden verdiende in die jaren goed geld als consultant voor bedrijven in Oekraïne, China en Kazachstan. De mails leken de vermoedens van critici te bewijzen: dat Hunter Biden niet werd ingehuurd vanwege zijn expertise, maar vanwege zijn vader. Ze bevatten overigens, voor zover bekend, geen bewijs dat Joe Biden zijn beleid ook afstemde op het werk van zijn zoon. ‘Wat hij zegt en doet ligt niet in onze handen’, schrijft Hunter.

Verdachte omstandigheden

Het nieuws werd destijds met scepsis ontvangen, en de verspreiding ervan afgeremd door grote sociale media. Die waren alert op desinformatie, vier jaar na de Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen. Ze kregen argwaan door de verdachte omstandigheden waaronder de laptop ontdekt werd - zo zou die ondanks de gevoelige inhoud nooit zijn opgehaald bij een reparatiewerkplaats, en werd de inhoud ervan door Donald Trumps rechterhand Rudy Giuliani aan de pers en de FBI toegespeeld.

Op die merkwaardige route naar de openbaarheid gaat The New York Times overigens niet in. De krant stelt slechts dat de authenticiteit van de mails is bevestigd door andere deelnemers aan het mailverkeer en bronnen bij het onderzoek.

De onthulling doet in de VS een debat opnieuw ontbranden dat net een beetje was geluwd. Republikeinen waren de afgelopen tijd stil over de Oekraïense connecties van Hunter Biden. De acties van de Republikeinse ex-president Donald Trump en zijn medewerkers in Oekraïne zijn inmiddels in een minder positief daglicht komen te staan.

Russische beïnvloedingsoperatie

Zo reisde Giuliani in 2019 naar Oekraïne, om belastend materiaal te vinden over de zaken die Hunter Biden er gedaan had. Daarbij kwam hij in contact met allerlei figuren die weer in contact stonden met het Kremlin. De FBI maakte zich destijds zorgen dat hij het doelwit was van een Russische beïnvloedingsoperatie. Een paar maanden later pleegde president Trump zijn beruchte telefoontje met de Oekraïense president Zelenski. Die vroeg om Javelin anti-tankwapens, maar Trump wilde die alleen geven als Zelenski een onderzoek zou starten naar de Bidens.

Republikeinen worden liever niet meer herinnerd aan die ‘voor-wat-hoort-wat’ onderhandelingen, nu Rusland Oekraïne is binnengevallen, en de door Amerika geleverde Javelins zo’n grote rol spelen in de Oekraïense defensie.

Maar veel conservatieve stemmen voelen zich wel bevestigd in wat zij zien als een anti-conservatief vooroordeel bij grote media en techbedrijven. The New York Post, die de primeur destijds bracht, heeft een sneer over voor The New York Times, die het verhaal destijds zeer terughoudend bracht, maar ook geen moeite deed om het verhaal onafhankelijk te bevestigen. “Nee maar! Dus als een krant daadwerkelijk verslag doet van een onderwerp, in plaats van de berichten over Joe Biden wit te wassen, komt die erachter dat het daadwerkelijk klopt?”.

Lees ook:

Rechtse media en politici ruiken corruptie, terwijl Hunter Biden erop los schildert

In de toespraak waarmee president Joe Biden zijn democratietop donderdag opende, kwam het woord democratie uiteraard veel voor: ruim veertig keer. Maar als je wilt weten waar de democratie het van moet hebben, of voor heeft te vrezen, moet je naar de woorden kijken die daarna in de ranglijst komen. Vijf keer noemde hij ‘vrijheid’. En vijf keer ‘corruptie’.