2250 euro subsidie per baby moet extreem laag geboortecijfer Zuid-Korea opkrikken

Wie de lijntjes doortrekt, ziet het probleem voor Zuid-Korea. Het hoogontwikkelde land, waar de economie nog groeit, zal in 2060 nog maar half zo veel mensen tellen als nu. Veel van die mensen zijn dan behoorlijk op leeftijd, wat de zorgkosten zal opjagen. De regering zoekt naar middelen om dit scenario te vermijden.

Vorig jaar gebeurde wat de statistici al jaren zagen aankomen: de bevolking van Zuid-Korea is voor het eerst gekrompen, volgens cijfers van het ministerie van binnenlandse zaken. Op basis van die cijfers voorspelt de denktank Korea Economic Research Institute dat het bevolkingsaantal van nu bijna 52 miljoen mensen in 2060 gedaald zal zijn naar amper 25 miljoen.

Die krimp is op zich niet uniek, er zijn meer landen waar de bevolking afneemt. Maar Zuid-Korea kent wel een extreem laag geboortecijfer, op enkele ministaatjes na worden relatief nergens zo weinig baby’s geboren. De gemiddelde Zuid-Koreaanse vrouw krijgt amper een kind, terwijl dit cijfer wereldwijd op 2,4 ligt. Bovendien blijft het Koreaanse geboortecijfer maar dalen.

Waar in 2012 nog bijna 49 kinderen werden geboren per 10.000 inwoners, was dat in 2020 nog maar 27,6. Het aantal sterfgevallen per 10.000 steeg in dezelfde periode, van ruim 26 naar bijna 31. Daarmee overlijden er sinds vorig jaar meer Zuid-Koreanen dan er geboren worden en die trend zet door.

Moeders worden geacht voor de kinderen te zorgen

De overheid maakt zich grote zorgen. De economie zal ernstig lijden als steeds minder werkenden voor steeds meer ouderen moeten zorgen. Het Zuid-Koreaanse leger krijgt het ook moeilijk. Alle jonge mannen moeten nu bijna twee jaar in dienst, want alleen zo kan het land dat grenst aan de zwaarbewapende dictatuur Noord-Korea, zelf ook over een groot leger beschikken.

De regering heeft dus redenen genoeg om de burgers te stimuleren meer kinderen te krijgen. Daar is ook een plan voor gemaakt, met veel geld. Zo krijgt iedere baby bij de geboorte 3 miljoen won mee, circa 2250 euro. Ook voor de ouders zijn er regelingen, in totaal heeft de overheid voor de periode van 2020 tot 2025 een bedrag van 147 miljard euro uitgetrokken.

De vraag is hoeveel dat geld gaat helpen. Sinds 2006 is een vergelijkbaar bedrag gespendeerd, zonder merkbaar resultaat. Voor ouders telt vooral of ze in hun leven wel tijd en ruimte hebben voor een kind. En dat gaat moeilijk samen met de sterke arbeidsmoraal in het land: banen zijn vrijwel altijd fulltime en vaak veel meer dan 40 uur per week.

Daarbij komt de traditionele rolverdeling, moeders worden geacht voor de kinderen te zorgen. Voor jonge vrouwen die met hun partner dure woonruimte betalen in de grote steden is stoppen met werken geen optie – als ze dat al zouden willen. Voor mannen bestaan er nauwelijks vaderschapsregelingen.

Migratie kan bijdragen aan het op peil houden van de arbeidsbevolking, maar daarin heeft Zuid-Korea geen sterke traditie. Er zijn wel werknemers uit armere landen, zoals Zuidoost-Azië, en hun aantal stijgt geleidelijk. Maar de obstakels zijn groot: de integratie is niet gemakkelijk, ook vanwege de taal, en er komen geregeld schandalen naar buiten over de uitbuiting van immigranten.

Lees ook:
Kinderen? Japan heeft er geen tijd voor

De vergrijzing slaat hard toe in Japan. Twee kleuterleidsters vertellen over hun leven als werkende moeder.