Kattenfans in Groningen konden hun hart ophalen. In de poezenbioscoop zagen ze katten de gekste kunstjes uithalen.
Irene Bol en Hebe King twijfelden geen seconde. Toen de vriendinnen hoorden dat CatVideoFest Nederland zou aandoen – een festival geheel gewijd aan kattenfilmpjes –kochten ze onmiddellijk kaartjes. En dat was maar goed ook, want binnen mum van tijd waren alle vier voorstellingen stijf uitverkocht.
Wat er zo leuk is aan katten? “Alles!’’, roepen ze in koor. “Dat ze zo eigenzinnig zijn’’, zegt Bol. “Je kunt ze wel iets leren, maar als ze er geen zin hebben, kun je op je kop gaan staan.’’ “Ja’’, vult King aan. “Ze hebben een echte persoonlijkheid, zijn niet zo slaafs als honden.’’
Hebe King draagt een zwart bloesje met witte katten erop. “Mijn poezenbloesje’’, lacht ze. Zelf heeft ze ‘nog maar’ één kat, poes Voske. “Naar de lievelingskat van Jan Wolkers. En omdat ze een beetje op een vosje lijkt.’’ Irene Bol heeft er ook maar eentje. Meer kan niet, want kater Tonic heeft het niet zo op andere katten. “Ik zeg wel eens tegen hem: ‘Hallo, je bent er zelf óók eentje hoor.’ Maar ja, niet luisteren natuurlijk. Dát zijn katten.’’
CatVideoFest komt uit de Verenigde Staten en is behalve in Groningen ook te zien in Leeuwarden, Hilversum, Utrecht, Rotterdam. Op deze dag, want het is Wereldkattendag. Een deel van de opbrengst van de kaartverkoop gaat naar een katgerelateerd goed doel. In het publiek zitten opvallend veel vrouwen, de mannen zijn veruit in de minderheid.
Ooooh en aaah
Even later ziet de volgepakte zaal een zwarte beer doodsbang een boom in vluchten na verjaagd te zijn door een rode kater die totaal niet onder de indruk is.
We zien katten achter elektrisch bestuurbare autootjes, lichtjes en elkaar aan rennen en ongeveer duizend varianten van pluizige vriendjes die zich in dozen, tassen, onderbroeken, Tupperwarebakken, potten, pannen en glazen schalen proberen te wurmen.
Een cyperse kat die gelukzalig grijnzend samen met zijn baasje pianospeelt. Katten die douchen, rennen, springen, slapen, katten die omrollen, apporteren en driedubbele flikflaks doen. Een vloer vol kattengrit en twee stoïcijns schuldbewust kijkende katten.
De baasjes van Oskar de blinde kat, die geëmotioneerd vertellen hoe het dier hen leerde lief te hebben. De zaal lacht, ‘Ooooht’, ‘Aaaaawht’ en ‘Achossiet’ naar wat er op het scherm gebeurt. “Zo herkenbaar’’, kirt Irene Bol na afloop. “Je ziet het aankomen, en tóch moet je lachen.’’
Onverstoorbaarheid
De dames zagen niet één filmpje dat ze al kenden. Kan zijn omdat ze geen enorme YouTubekijkers zijn, liever sturen ze elkaar filmpjes door. Van hun eigen katten, maar ook filmpjes die ze krijgen van andere mensen die ook van katten houden. Zo kreeg Bol laatst een foto van een bord met daarop ‘Verboden te poepen voor honden’. “Achter dat bord zat een witte kat te poepen. Dat vind ik dus hilarisch. Die onverstoorbaarheid is zó ontzettend des kats.’’
Alleen de beelden van de kattenshows vonden de dames niks. “Dat gesjouw en getut met die beesten zouden ze eigenlijk moeten verbieden’’, zegt Bol. “Laat die dieren gewoon in hun waarde.’’
Mocht de poezenbioscoop een vervolg krijgen, dan zijn ze er zeker weer bij, zeggen ze gedecideerd, terwijl ze de zaal uit stappen richting bar. “Daar drinken we nu een wijntje op.’’
Lees ook:
Het mysterie van de Japanse katverdwijningen
De paar Japanners die op het eiland Umashima wonen, vragen zich al een paar maanden vertwijfeld af waar toch alle katten gebleven zijn. Eerst zag je ze overal, want er waren per inwoner zeker drie katten op het eiland.
