Ook in stedelijk Eindhoven is flink wat onvrede. ‘Er is geen partij die mij vertegenwoordigt’

Speels aangelegde straatjes, veel groen, speelplaatsen voor kinderen en fraai opgeknapte arbeiderswoningen: het Eindhovense Philipsdorp ligt er na de renovatie mooi bij. Toch valt de waardering voor de politiek er tegen.

De onderste plank van de Geef & Neemkast is bedoeld voor maandverband. Regelmatig bukt Peter Maatman zich om de voorraad aan te vullen voor zijn minder bedeelde buurtgenoten uit het Eindhovense Philipsdorp. ‘Geef wat je missen kunt, neem wat je nodig hebt’, is de duidelijke boodschap op het deurtje. Momenteel kan de buurt oliebollenmix, een pakje aspergesaus, AH Basic rode kool, potjes babyvoeding en een paar coronatesten missen.

De goederen wachten tegen de zijgevel van wijkcentrum ’t Bellefort geduldig op nieuwe eigenaren. Die melden zich doorgaans snel, weet Maatman, die de buurtkast een paar maanden geleden met enkele buurtgenoten opzette. Niet dat Philipsdorp per definitie arm is. Sinds het begin van de grootschalige renovatie van de buurt, in 2012, vormen de voormalige arbeiderswoningen – in de schaduw van het PSV-stadion, net buiten het stadscentrum – een gemêleerde wijk. Er wonen nog steeds ouderen, maar de (natuur)speeltuintjes en de parkeerplaatsen voor buurtbakfietsen duiden op jonge aanwas. Tachtig procent van de bijna 1800 woningen wordt verhuurd.

De gewone man snapt het niet

Is de politieke onvrede hier, zoals een onderzoek van Kieskompas voorzichtig doet vermoeden, groter dan elders in het land? Peter Maatman durft er zijn vingers niet aan te branden. Hij proeft wel wantrouwen, zegt hij, maar dat komt vooral door landelijke ontwikkelingen. “De afwikkeling van de schade door gasboringen, de toeslagenaffaire, personeelstekorten. Waarom worden ze niet opgelost? Ik vind dat treurig. We zijn een rijk land, zorg dan ook dat er voldoende verpleegkundigen en leraren worden opgeleid. De gewone man snapt het niet.” Voor de provinciale verkiezingen van volgende week neigt Maatman naar de Boer Burger Beweging. “Al moet ik op internet nog wel een beetje zoeken of dat echt de beste keuze is.”

Ook buurtbewoonster Annemarie Methorst gaat volgende week stemmen, zegt ze. Omdat ze dat van huis uit heeft meegekregen. Verder kan de politiek haar worden gestolen worden, maar ook in haar geval heeft dat weinig met lokale zaken te maken. Ze heeft geen idee waarom de mensen in Eindhoven negatiever zouden zijn dan elders.

Zo is het bij de meesten. De beheerder van ’t Bellefort, de bestuurskundige van Tilburg University, de moeder van twee kleine jongens, de alleenstaande man in een sociale huurwoning: allemaal snappen ze de onvrede of voelen die zelf ook. Maar die zou hier toch niet groter moeten zijn dan, pak ’m beet, dertig kilometer verderop in Tilburg.

Eindeloze lijst kritiekpunten

Los van cijfers en vergelijkingen: dat er in Philipsdorp onvrede heerst, is evident. Mevrouw Methorst – de weduwe wordt volgende week 83 jaar, waarvan ze er 53 in deze wijk doorbracht – noemt zich weliswaar een tevreden dame, maar haar lijst met kritiekpunten op het politieke beleid lijkt eindeloos.

Eric Veenstra – een plakkaat op de gevel van zijn huis herinnert aan de feestelijke opening 5 juli 2012 van de eerste woningen na de renovatie van Philipsdorp – stopte dertig jaar geleden al met stemmen. De fijne buurt waarin hij woont, doet daar niets aan af. “Ik ben elke dag dankbaar dat ik in mijn sociale huurwoning mag wonen. Toch is er geen partij die mij vertegenwoordigt. Ook de PvdA niet.”

Weinig verkiezingsuitingen

Vanaf een affiche op een elektriciteitskastje kijkt Lilian Marijnissen Philipsdorp in. ‘Omdat het anders moet’, is de boodschap van de SP-voorvrouw. Het is een van de weinige verkiezingsuitingen in de wijk. Een uitzondering vormt de woning van Daniëlle Groenen en haar gezin, waar achter het raam een bescheiden plaat van de Partij voor de Dieren hangt. “Die kreeg ik toegestuurd toen ik vorig jaar donateur werd.”

In tegenstelling tot veel buurtgenoten is Groenen nog wel politiek betrokken. “Met mijn directe omgeving praat ik er ook veel over. Toch kan ik me voorstellen dat mensen hun interesse zijn verloren. Er is de laatste jaren veel gebeurd. Zo veel, dat het opknappen van onze wijk daar voor hen niet tegenop weegt.”

Lees ook:

Ook midden in de Randstad kan de kiezer zich vergeten voelen door de politiek

Met de Statenverkiezingen voor de deur gaat het debat opnieuw over ‘de kloof tussen stad en platteland’. Maar bij het gevoel vergeten te worden door de politiek tellen niet alleen locatie en afstand. Dat bevestigt nieuw onderzoek.