Niet alle familiebanden hebben corona overleefd, maar Beate en Yentl lachen nog

Al voordat je de woning bereikt, klinken er vrolijke geluiden. Dwars door de kinderstemmen op de speelplaats van de nabijgelegen basisschool, genieten moeder en dochter hoorbaar van elkaars gezelschap. Nu de zon zich eindelijk weer laat zien, zijn Yentl Molin en Beate van Bragt in de tuin neergestreken met een kop koffie. Ze lachen en dollen.

Hun hechte band heeft niet geleden onder hun immense meningsverschil. Lijnrecht stonden ze tegenover elkaar, toen Yentl - op dat moment 17 - een uitnodiging kreeg om zich te laten vaccineren tegen het coronavirus. Ze hoefde daar niet over na te denken, ware het niet dat Beate haar doorlopend voedde met tegenargumenten.

“Elke keer aan de eettafel gaat het erover. Dan heb ik de neiging om naar mijn kamer te gaan”, vertelde Yentl vorig jaar over de gespannen sfeer in huis. Enkele dagen later deden ze tijdens een uitzending van Op1 hun strijd nog eens dunnetjes over. Er kwam narigheid van. Niet onderling, maar vreemd genoeg juist van buitenaf.

Twitterhaat

“Op Twitter waren mensen niet heel aardig voor me”, zegt Beate nu de storm is gaan liggen. Wildvreemden vonden er nogal wat van dat ze zich zo fel opstelde. “Sommigen lieten alle fatsoensnormen varen. Het ging zelfs over uiterlijkheden, bijvoorbeeld over de piercings van Yentl. Ik werd uitgemaakt voor tokkiemoeder. Nu boeit me dat niet zo, ik heb een dikke huid. Maar mensen kenden totaal geen schaamte.”

Voor Yentl waren juist de complimenten in de meerderheid. Maar ze kon ze niet zorgeloos over zich heen laten komen. “Ik had veel moeite met de haat die mijn moeder te verduren kreeg.”

Enkele weken na de media-aandacht kreeg ze haar eerste vaccinatie, een dikke maand later gevolgd door de tweede. Het tegengeluid van haar moeder bracht Yentl niet van haar stuk. “Al werd ik er wel een beetje zenuwachtig van. Stel dat mijn moeder wel gelijk had, wat dan? Maar ik vond het belangrijker om de prik te nemen dan haar te geloven.”

Op de uitnodiging voor de boosterprik is Yentl nog niet ingegaan. “Maar dat is meer luiigheid.” Beate: “Dat vind ik dus niet erg. Ik vond het spannende weken toen ze werd gevaccineerd. Wat mij betreft vormt het vaccin een serieus risico. Ontstekingen van het hartzakje, onvruchtbaarheid, die gevaren worden nooit verteld. De medicijnen zijn natuurlijk heel snel toegelaten.”

De angst komt ook ergens vandaan. “De zus van Yentl stopte als baby met ademhalen nadat ze haar eerste vaccinaties kreeg. Ze kreeg hoge koorts, werd lijkbleek en opeens was ze weg. Gelukkig ging ze weer ademhalen. Maar als je dat hebt meemaakt, let je wel op. Yentl heeft na haar geboorte andere, door de arts aangedragen, vaccins gekregen. Ze had nooit één bijwerking.”

Yentl: “Ik begrijp mijn moeder wel. Alleen is dat haar werkelijkheid, we geloven niet hetzelfde. Maar ik kan best beredeneren dat zij het moeilijk vond dat ik me liet vaccineren.” Beate: “Ik heb de keuze natuurlijk bij haar gelaten. Alleen vond ik het belangrijk dat ze besefte waarvoor ze koos.”

Thee van dennennaalden

De moeilijke momenten in huis verdwenen na de prikken snel. Zelfs de ontgiftingskuur (N-acetyl-L-cysteïne en thee van verse dennennaalden) die Beate voor haar dochter in petto had, drukte de stemming niet. Yentl: “Ik geloofde er niet per se in, maar ik vond dat het ook geen kwaad kon.” Beate: “Allemaal natuurlijke stoffen. Het is bewezen dat ze werken.”

Dat de coronamaatregelen inmiddels overboord zijn en het virus geen al te zware stempel op de samenleving meer drukt, draagt vanzelfsprekend bij aan de sfeer. “Het is nu anders”, zegt Yentl. “Ik hoef niet meer met mondkapje de deur uit, zodat zij ook geen vies gezicht meer hoeft te trekken. Ook al deed ze dat vaak voor de grap.” Beate: “Deed ik dat? Nou ja, ik vroeg natuurlijk wel of je je muilluier bij je had als je naar het station ging. Ik denk wel dat we nu meer kunnen genieten. Het is lente, mooi weer. Het leven is wat relaxter.”

Toch hebben niet alle familieverhoudingen de coronatest doorstaan. Waar Beate en Yentl een manier vonden om met elkaars grillen om te gaan (even afstand nemen en later op iets terugkomen), liep het met andere verwanten anders. Beate: “Dat heb ik in het begin wel pijnlijk gevonden. Het kwam door een interview met Vera Sharav (een Holocaust-overlevende die parallellen trekt met de nazitijd waarin de genocide op Joden ook begon als medisch experiment, red.) dat ik op de familie-app plaatste. Best interessant, vond ik, maar ik weet niet of iemand het heeft gezien. Ik mis mijn familie wel. We hoeven het met elkaar toch niet over corona te hebben? Er zijn duizenden dingen om over te praten.”

Oneerlijk

Ook Yentl vindt het moeilijk. “Ik kan het niet zo goed begrijpen. Sommigen vinden het beter om afstand te houden. Dat is niet helemaal eerlijk in mijn ogen. Het is maar een mening. Met mijn vader - mijn ouders zijn uit elkaar - maak ik soms grapjes over hoe mijn moeder denkt. Je kunt elkaar ook plagen, toch? Nu hebben we nauwelijks contact meer met de familie. Dat vind ik heel lastig.”

Beate maakt het vaker mee dat relaties door meningsverschillen over corona worden verbroken. Als coach ontvangt ze met regelmaat mensen in haar praktijk die geen begrip voor elkaar kunnen opbrengen. “Partners bijvoorbeeld. Die spreek ik dan apart, omdat het samen niet gaat. Dat is triest. Het is een actueel familiethema en gebeurt overal. Natuurlijk doet het me aan onszelf denken. Er zijn partners die uit elkaar gaan. Niet door het virus, maar door de strijd die het oplevert. De een beleeft de maatregelen anders dan de ander. Dat leidt tot serieuze ruzies.”

In hun Weesper hoekwoning escaleerde het nooit in die mate. Beate en Yentl konden soms ergernis bij elkaar opwekken, daar is het volgens Yentl altijd bij gebleven. “Ook al begrijpen we elkaar soms niet, we respecteren wel altijd elkaars standpunt. Grote ruzies hebben we nooit gehad, ook doordat we het even lieten rusten als het te gek werd. Ik denk dat we het goed hebben gedaan.”

Beate: “Als coach moet ik me natuurlijk inleven in beide kanten, mijn mening blijft erbuiten. Thuis is dat anders. Soms was de strijd fel. Maar door onze goede band gaven we elkaar altijd de kans om anders te denken. Die ruimte is er niet in elk gezin.”

Sterke persoonlijkheid

Ondanks de verschillen van inzicht zijn ze elkaar op sommige vlakken juist meer gaan waarderen. Dat haar dochter zo standvastig is, voor haar mening staat en die zelfs live op televisie durft te verkondigen: Beate kon er tot voor kort alleen maar van dromen. “Ik vind dat Yentl heel sterk in haar schoenen staat. Vroeger was ze ook zo, in de puberteit heeft ze een verlegen periode gehad. Die ligt nu achter haar. Een trotse moeder was ik natuurlijk al, maar dit vind ik echt knap. Ze heeft nu in haar hoofd om in Noorwegen te gaan studeren. Nee, dat is niet moeilijk voor mij. Ik heb geprobeerd haar zo op te voeden dat ze voor zichzelf kiest. Daar hoort dan ook zo’n keuze bij. Yentl moet haar eigen toekomst maken. Noorwegen is bovendien niet het einde van de wereld. En al is dat wel zo, dan vind ik haar ook wel weer.”

Yentl is blij dat haar moeder, ondanks het tegengeluid dat ze nadrukkelijk laat horen, het afgelopen jaar ook nieuwe vrienden heeft gemaakt. “Ze wordt niet buitengesloten om hoe ze denkt, dat vind ik fijn om te zien. Ik was daar een beetje bang voor, dat ze het gevoel zou krijgen dat ze niet mag zeggen wat ze wil. Mijn moeder heeft zich aangesloten bij Walk a Silent Mile, een groep die elke zondag tijdens een wandeling over politiek praat.”

Geen spijt

Beate en Yentl hebben allesbehalve spijt van hun mediaoptreden. Yentl: “Ik vond het een mooie ervaring, al vond ik de televisie-uitzending ook eng. Onder druk vind ik het soms moeilijk om uit mijn woorden te komen. Als ik iets verkeerds had gezegd, zou ik daar niet zomaar overheen zijn gekomen. En ik hoopte de hele tijd dat mijn moeder niets stoms zou doen.”

Ook Beate zou er zo weer gaan zitten. “Niet voor mijn eigen ego, maar omdat ik vind dat iedereen goed geïnformeerd moet worden. Voor mijn gevoel hebben we altijd in een pro-vaccinatiecampagne gezeten. Ik geloof dat corona bestaat hè, alleen was er haast een verplichting om de prik te nemen. Terwijl daar ook risico’s aan kleven. Ik wist dat ik hierom afgebrand zou worden. Zo gaat dat vaak als je een afwijkende mening hebt.”

Voor zover er sprake van was, hebben ze de strijdbijl begraven. Af en toe een plaagstoot of lichte irritatie, daar blijft het bij. Dreigt het een keer mis te gaan, dan ziet Beate dat al aan het gezicht van haar dochter en laat ze het onderwerp rusten. “Vergeet niet dat ik de beslissing over vaccineren altijd volledig bij haar heb gelaten. Ik had liever gehad dat ze het niet had gedaan, maar Yentl heeft haar eigen beslissing genomen. Aan de pesterijtjes moet je niet zwaar tillen. Ze is eigenwijs, maar ik vind het heerlijk dat ze bij me woont.”

Yentl: “Je zou het misschien niet denken, maar ik lach elke dag met haar.”

Lees ook:
Yentl (17) wil een prik, haar moeder is fel tegen. ‘Zelfs tijdens dit interview lijkt het alsof ze haar informatie in mij wil krijgen’

Nu ook jongeren van 12 tot 18 jaar een uitnodiging krijgen voor een coronaprik, leidt dat soms tot discussie binnen het gezin. Yentl (17): ‘Ik luister nu liever naar het kabinet dan naar mijn moeder’.