‘Na de wedstrijd heb ik toch een partij lopen janken’, zegt de Rotterdamse stadsdichter

Emotioneel, euforisch, dronken en soms grillig was de zondagavond waarop Feyenoord landskampioen werd, vroeg begint de maandag waarop de titel op het bordes van het Rotterdamse stadhuis wordt gevierd. Met tienduizenden zijn ze, de fans van Feyenoord, die juichen, dansen en zingen alsof hun leven ervan afhangt, uren voor de selectie rond twaalf uur ’s middags dan eindelijk het balkon opstapt.

Napolitaanse toestanden zijn het, maandag rondom de Coolsingel: winkels blijven dicht, overal liggen glasscherven, de geur van verschraald bier en kruitdampen overweldigen toevallige passanten. Wij zijn kampioen, galmen de tientallen genodigden in de Burgerzaal, wij zijn kampioen klinkt het beneden op de stampvolle Coolsingel.

Het balkon raakt even helemaal buiten zicht als de selectie na twaalven naar buiten komt, samen met volkszanger Lee Towers, boegbeeld van de stad én van de club. Gejuich uit duizenden kelen, in een wolk van vuurwerk, vlaggen en spandoeken. Zwaaien doen ze daarna allemaal, de spelers en trainers, vanaf het bordes naar de mensenmassa beneden, waar de spreekkoren – ‘helemaal niets in Amsterdam!’ – al sinds negen uur ’s ochtends worden afgewisseld met liedjes van de club.

“Hé dj, het is stil, laat ons even gek gaan”, roept aanvoerder Orkun Kokçü in de microfoon die rondgaat op het bordes. Daarna klinkt de gabberhit Luv U More van Paul Elstak, als een soort alternatief Rotterdams volkslied.

Rotterdamse euforie

Zondagavond werden nog honderd arrestaties verricht, volgens handhavingswethouder Vincent Karremans een ‘fors aantal’, maar nu stuiteren de fans en de talloze bewakers gewoon állemaal mee, in een explosie van Rotterdamse euforie. Maandagmiddag grijpt de ME op het Schouwburgplein kort in. Eén persoon wordt aangehouden.

Als de huldiging erop zit en Lee Towers nóg een laatste keer op het bordes heeft gezongen, duiken aanvoerder Kokçü en keeper Justin Bijlow opeens beneden op, bij de eerste rijen, waar patiënten in bedden liggen, hun zware medische problemen trotserend om dit toch te zien. Tranen vloeien, ook omdat de spelers spontaan afdaalden op eigen verzoek. “Ik zag al die patiënten ook liggen”, zegt Towers. “Het raakte me. Ik heb naar ze gezwaaid.”

Het is, zegt een ander boegbeeld van de club, speaker Peter Houtman, voor hen en voor iedereen ‘een onvergetelijk seizoen’ geweest.

“Het gevoel dat ik nu heb is maar moeilijk om te beschrijven”, vertelt stadsdichter Mark Boninsegna, prominent fan. “Na de wedstrijd heb ik toch een partij lopen janken, maar vanmorgen gewoon weer! Dan denk ik aan Feyenoord. Aan hoe we kampioen zijn.” Even is hij stil. “Verdorie man, we zijn kampioen.”

Vrij gekregen

Dit soort sportsucces maakt veel los in de voetbalgekke stad Rotterdam, met het deftige Sparta en het kleine Excelsior als stadsgenoten op het hoogste voetbalniveau. Rotterdam biedt daar de ruimte voor: leerlingen hebben vandaag vrij gekregen, als hun ouders dat ook willen, om de huldiging niet te missen. Op de schouders zitten tientallen kinderen, de daverende decibellen trotserend.

Een feest voor jong en oud moest het worden, vond burgemeester Ahmed Aboutaleb vooraf, die een rondrit door de stad verbood. Maar een huldiging, dat kon wel, op een iconische plek: op dit bordes werd in 1970 gevierd dat de Europa Cup 1 werd gewonnen, de voorloper van de Champions League, het toernooi waar Feyenoord dankzij deze Nederlandse titel eindelijk weer eens aan mee mag doen.

Lees ook:

Honderd arrestaties bij ongeregeldheden na kampioenschap Feyenoord

Bij ongeregeldheden rond de kampioenswedstrijd van Feyenoord heeft de politie minstens honderd arrestaties verricht. Ook is de Mobiele Eenheid kort ingezet.

Feyenoord glansrijk naar de titel met Arne Slot als architect

Feyenoord is voor de zestiende keer landskampioen. Het won in de kolkende Kuip met 3-0 van Go Ahead Eagles. Trainer Arne Slot (44) is de onbetwiste architect van het succes. Wat maakt hem zo goed en blijft hij in Rotterdam?