Leraar Nico is al tweeënhalf jaar ziek: ‘Kort gezegd, ben ik nooit meer opgeknapt’

Leraar Nico (27) stond voor groep 8. Van corona werd hij niet eens zo heel erg ziek, maar tweeënhalf jaar later kan hij nog steeds geen blokje om lopen.

In de gang van het rijtjeshuis in een nieuwbouwwijk in Gorinchem wordt snel duidelijk dat er wat aan de hand is in het gezin Den Breejen. In de hoek staat een rolstoel, bestemd voor Nico den Breejen, tot voor kort een gezonde vader van 27 jaar.

Hij ligt onder een witte deken in een ziekenhuisbed tegenover de bank in de woonkamer. Tot september 2020 werkte hij fulltime in het onderwijs als leraar van groep 8 en intern begeleider voor zorgleerlingen. Hij deed bijna dagelijks aan fitness en speelde drie tot vier keer in de week zaalvoetbal. Tot hij corona kreeg. “Kort gezegd, ik ben nooit meer opgeknapt”, vertelt den Breejen liggend.

Zijn dochter Grace van 3 speelt aan de salontafel met speelgoeddieren. Nico’s vrouw Rosanne zet koffie neer met appelflappen. Ze doet bijna alles in huis. Haar man kan bijna tweeënhalf jaar na zijn besmetting nog bijna niks vanwege long covid. “Ik lig twintig uur per dag in bed. Ik probeer korte momenten te zitten, maar al snel word ik zo duizelig dat ik weer moet gaan liggen.”

Brandend gevoel

Het begon als een flinke griep met benauwdheid. “Ik was niet eens super ziek. Ik dacht er na twee tot drie weken wel weer te staan.” Vorige week probeerde hij een blokje om het huis te lopen. “Ik haalde het einde van de straat niet eens. Ik moest meteen weer veel hoesten en kreeg een brandend gevoel in mijn longen. De rest van de dag lag ik op bed. Ik kreeg ook weer koorts.”

Den Breejen doet tussen het interview door af en toe zijn ogen dicht. Het kost hem veel moeite om bezoek te ontvangen. Toch wil hij zijn verhaal vertellen. Hij is namelijk niet de enige leraar die al lang thuis zit vanwege de gevolgen van een coronabesmetting. Uit cijfers van de Arbo Unie blijkt dat het langdurige ziekteverzuim sinds de coronapandemie in het onderwijs, net als in de zorg, hoger ligt dan het landelijke gemiddelde.

Vanwege long covidklachten werd afgelopen jaar 5,4 procent van de werktijd in het onderwijs verzuimd, schat Arbo Unie op basis van bij hen bekende meldingen in. Landelijk was dat volgens de arbodienst 1,9 procent.

Den Breejen dringt aan op meer biomedisch onderzoek. “Long covidpatiënten voelen zich in de steek gelaten door de politiek omdat er in Nederland amper onderzoek wordt gedaan naar deze groep zieken.”

Roosters maken vanuit bed

Onderwijsbonden vinden dat er een inkomensregeling moet komen voor mensen die tijdens hun werk in het onderwijs long covid hebben opgelopen, zoals dat nu ook voor zorgmedewerkers is geregeld. Zelf is Den Breejen altijd goed gesteund door zijn werkgever, zegt hij. Hij doet werk op afstand vanuit zijn bed, waar hij roosters maakt en dingen regelt voor zorgleerlingen. Eén keer per maand komen de andere interne begeleiders een uur thuis langs voor een bespreking. “Ze denken gelukkig enorm met me mee. Daar ben ik dankbaar voor. Ik kom nog niet in de financiële problemen.”

De leraar neemt zijn school niks kwalijk, al heeft hij zijn besmetting waarschijnlijk in de klas opgelopen. De overheid zei destijds dat kinderen geen rol speelden in de overdracht van het virus. “Ik vind het lastig daar wat van te vinden. In een pandemie is het moeilijk om beslissingen te nemen. In die twee weken voordat ik besmet raakte ben ik nergens geweest behalve op mijn werk. Niet eens in de supermarkt of sportclub. Maar de school heeft ook geprobeerd het zo veilig mogelijk te organiseren met de kennis die er toen was.”

Hij probeerde van alles om er bovenop te komen, zoals consulten bij verschillende artsen en een revalidatietraject. “Ik heb veel geprobeerd. Noem maar op, ook alternatieve dingen. Van antihistaminica tot vitamine A tot en met Z, zink, magnesium. Ik merkte ook dat oplichters gebruik proberen te maken van deze uitzichtloze situatie door het aanbieden van allerlei supplementen en therapieën voor woekerprijzen. Niks hielp.”

Spiermassa

Hij ziet weinig tot geen progressie, behalve dat hij nu weet wat hij niet moet doen om zich nog slechter te voelen. Den Breejen gaat wekelijks naar de fysiotherapeut om zijn spieren te onderhouden. Van een kwartiertje oefeningen heeft hij twee tot drie dagen last. “Maar ik heb dat nodig om niet nog meer spiermassa te verliezen.”

Zijn dochter Grace kan zich niet meer goed herinneren hoe haar vader was voor corona. Gelukkig ging het gezin vlak voordat hij ziek werd nog op vakantie naar de bergen in Zwitserland, waar ze veel dagtochten maakten met de dreumes op zijn rug in een draagzak. “Dat zijn nu extra speciale herinneringen. Het zou mooi zijn als ik haar binnenkort een keer in het echt kan zien schommelen.”

Lees ook:

Meer dan 1200 coronapatiënten kunnen twee jaar na hun besmetting nog steeds niet werken

Volgens de patiëntenorganisatie krijgen te weinig mensen hulp van het UWV.

Theorieën genoeg, maar long covid blijft een mysterie
Minuscule bloedpropjes, een op drift geraakte afweer, achtergebleven virus. Theorieën genoeg om long covid te verklaren, maar bewijzen ontbreken nog. ‘En zolang je de oorzaak niet weet, kun je niet goed behandelen.’