Trouw doet tijdens de tweede golf coronabesmettingen verslag vanuit verpleeghuis Myosotis in Kampen. Het personeel is er uitgeblust. En waar blijft die bonus van de minister?
De telefoon rinkelt. Ellis de Munnik excuseert zich en neemt op. Het is een collega die zich ziek meldt. “Verkouden? Hoesten ook?” De Munnik krabbelt driftig op haar kladblokje en kijkt naar de klok. “Laat je maar testen in onze tent. Dat kan tot tien uur, dan heb je vanavond de uitslag. Beterschap!”
De Munnik hangt op. “O, help”, flapt de planner en roostermaker van Myosotis eruit. “Iedere keer schrik ik weer. Als het maar geen corona is. En krijg ik de planning nog wel rond?” De Munnik doet de roostering voor de Plantage, de grootste afdeling in het Kampense verpleeghuis: er wonen 54 mensen met dementie.
Met zoveel bewoners is het personeelsbestand groot. Toch heeft De Munnik niet zomaar een vervanger achter de hand als er een collega ziek wordt. “Soms denk ik: we zijn met zoveel. Maar het is nooit genoeg.”
Veel komt aan op het vaste personeel. Dat blijkt tijdens de koffiepauze rond 11 uur. Voor sommigen het eerste rustmoment sinds 7 uur, het begin van de werkdag. Verzorgende Patricia van Dijk (47) roert driftig door haar koffie. “Laatst moest ik op zondagavond tot 11 uur werken en de volgende morgen weer om 7 uur beginnen. Dan raak je vanzelf uitgeput. En onze vakantie viel ook al in het water. De meesten bleven thuis, je zit toch met kwetsbare bewoners, hè.”
‘Iedereen zat dik in de overuren’
Nee zeggen past niet bij Van Dijk. “Op vrijdag kwam de vraag of ik in het weekend achterwacht kon zijn voor als er een bewoner positief test op corona. Krijg ik dat dan ook betaald, vroeg ik. Dat weten we nog niet, luidde het antwoord.” Planner De Munnik erkent: “Het management kijkt nog wat voor vergoeding de achterwacht krijgt.”
Onlangs lieten Van Dijk en haar collega’s het er maar eens op aankomen. Er viel een medewerker uit. Of een van de vaste mensen dat kon oplossen. “Nou dat kon niet, iedereen zat dik in de overuren.” De manager moest er aan te pas komen. Als niemand wilde, zou er een collega worden aangewezen. Van Dijk: “Dat kan toch niet? Dat zijn barbaarse manieren.”
Uiteindelijk zei ze toch maar ‘ja’ op de ‘werkopdracht’, zoals IJsselheem het noemt. “We hebben de dienst gedeeld. Ik zei mijn man dat ik nog een paar uurtjes moest werken op zondag. Als blikken konden doden, zat ik dood in de stoel.”
Waardering is een heet hangijzer onder medewerkers. Begin in Myosotis niet over de zorgbonus van duizend euro van minister Hugo de Jonge. De 26-jarige Chantal van der Zanden schampert. “Eerst zien, dan geloven.” De tatoeage op haar bovenarm piept net onder de mouw van het blauwe IJsselheem-jasje door.
Nog geen 2000 euro per maand
Overal in het verpleeghuis is de zorgbonus van minister De Jonge onderwerp van gesprek. Is het eerlijk dat iedereen dezelfde bonus krijgt? Van Dijk en Van der Zanden vinden van niet. “Alleen op de afdelingen hebben we gekampt een coronagolf, elders niet.” Collega Gerda van den Burg (57) van de ‘Koornmarkt’ is het stelligst: “Buiten de deur van de afdeling hoeft niemand een bonus te krijgen. Alsof iemand op kantoor hetzelfde heeft gedaan als wij hier aan het front. En de directie? Zij al helemaal niet.”
Van der Zanden begrijpt waarom jonge mensen niet warmlopen voor de verpleeghuiszorg. Ze wijst op de discussie over de bonus, en het lage salaris in het algemeen. Haar collega Van Dijk rekent hardop: “Tijdens de eerste coronagolf maakte ik overuren en werkte ik ieder weekend. Inclusief onregelmatigheidstoeslag kreeg ik aan het einde van de maand nog geen 2000 euro.”
Bestuursvoorzitter Karin Leferink van IJsselheem ziet de lage beloning liever ook anders. “Ik kan dat als bestuurder ook niet veranderen, het is een politieke discussie. De zorg die mijn mensen leveren is ontzettend complex maar in andere zorgdisciplines verdienen mensen inderdaad meer.” Leferink reageert ook op de ‘werkopdracht’. Personeel verplichten te werken omdat er anders gaten vallen, is niet de manier waarop het zou moeten. “Ik kan mij niet anders voorstellen dat de nood op dat moment echt heel hoog was en we niet anders konden. Gelukkig voelden deze collega's zich hier vrij genoeg om dit te uiten. Wel vrees ik dat de roosterproblemen wel even zullen aanhouden.”
Pop-upredactie
Deze week doet de pop-upredactie van Trouw online en in de papieren krant verslag vanuit verpleeghuis Myosotis in Kampen. Aanleiding is de tweede golf van het coronavirus waar Nederland zich schrap voor zet. Tijdens de eerste golf werd de verpleeghuiszorg in Nederland hard geraakt. Hoe gaat het er nu? Zijn gevolgen van de eerste golf nog voelbaar? En wat is er anders?
Langskomen bij de pop-upredactie gaat dit keer niet, vanwege de coronamaatregelen. Lezers kunnen reageren door te mailen naar pop-up@trouw.nl, of via op Twitter: @pop_uptrouw. Een selectie van deze reacties verschijnt zaterdag in de krant. Volg Trouw ook op Instagram (@trouw.deverdieping) voor een dagelijkse update uit Kampen. Lees alle verhalen terug op trouw.nl/popup.
Lees ook:
‘Hier stierven meer ouderen aan eenzaamheid dan aan corona’
Trouw doet tijdens de tweede golf coronabesmettingen verslag vanuit verpleeghuis Myosotis in Kampen. Behalve aan het virus stierven hier tijdens de lockdown ook mensen aan eenzaamheid. Twee bewoners over hun angst voor een nieuwe sluiting.
