Bredaas duo brengt een glimlach in de stad

Heleen van Doremalen (56) en Mirjam Sengers (53) bewegen zich met hun riksja’s kriskras door Breda. Als het tijdelijke duo Bakkie Troost brengen ze muziek en straattheater om mensen op te vrolijken. “Het is nodig, we kunnen nog maanden vooruit.”

Op tweehoog komt Bep kijken wat er toch allemaal aan de hand is. Er staan al wekenlang geen activiteiten meer gepland in haar Bredase seniorenflat, maar opeens staan er twee wildvreemde vrouwen muziek te maken op het grasveld onder haar balkon.

Links en rechts, boven en onder haar steken medebewoners al even nieuwsgierig hun hoofd naar buiten. Het wordt nog gekker als een van de twee vrouwen spontaan naar iedereen begint te zwaaien.

Bakkie koffie

“Leuk dat jullie er zijn, lieve mensen. Heeft u lekker geslapen, mevrouw? Zet even een bakkie koffie en kom lekker op uw balkonnetje zitten.” Een paar tellen zijn de bewoners in verwarring. Het is immers alweer een kleine maand geleden dat er ruimte was voor gezelligheid. Maar de woorden van Heleen van Doremalen – zij is een van die twee wildvreemden – missen hun uitwerking niet.

Vijf minuten later staan de balkons vol. De bewoners lachen en zwaaien naar elkaar. Een man die schuchter achter zijn raam blijft staan, ontvangt een knuffel-op-afstand en krijgt zowaar een glimlach op zijn gezicht.

Op de derde verdieping neemt een man alles op met zijn tablet. En jawel, op sommige balkons gaan de handen in de lucht.

Van Doremalen is theatermaakster, Sengers zangeres. Nu ook de wereld van de kleinkunst op zijn gat ligt, hebben ze besloten om op tournee te gaan door Breda. Vrijdag zijn ze begonnen, elke dag bezoeken ze een andere wijk. Het concept is simpel: ze spelen een paar liedjes, lachen wat met de mensen en pakken dan hun boeltje weer op richting de volgende straat.

Van Doremalen: “Meestal zijn we ergens een kwartiertje, genoeg om een kopje koffie te zetten en op te drinken. Als het gezellig is, loopt het iets uit. Maar we houden ook rekening met mensen die thuis aan het werk zijn.”

Ze treden bij voorkeur op bij flats. Niet alleen omdat ze dan in één klap veel publiek trekken, ook omdat bewoners zonder tuin minder makkelijk buiten gaan zitten. Het gaat er tenslotte om mensen een hart onder de riem te steken. “Met zijn allen op een kluitje, zitten we in hetzelfde schuitje”, zingt Sengers in een eigen vertolking van ‘Always look on the bright side of life’.

Herkenbaar

Zeer herkenbaar, vindt bewoonster Elsje van Tilburg. “De avonden vind ik niet zo erg, de dagen wel. Ik probeer er structuur in te brengen. Van twee tot vier Rummikub, dan tot vijf uur de hond uitlaten. Dit is eens een keer wat anders. Heel leuk, echt waar.”

Die behoefte hebben meer mensen, blijkt op de facebookpagina van Bakkie Troost. Hoewel Van Doremalen en Sengers het liefst op pad gaan ‘en dan wel zien’, geven ze ook gehoor aan specifieke verzoeken. “Mensen kunnen aangeven waar het hard nodig is. Nou, we kunnen nog maanden vooruit.”

Na een half uur, het is immers gezellig, is dit optreden voorbij. Vanaf de balkons klinkt applaus, bewoners roepen dankbetuigingen naar beneden. Het was het leukste begin van de dag sinds weken. Op vijfhoog zwaait een man het duo na. Hij kan er weer even tegenaan.

Lees ook:

De cultuursector is wanhopig, waar blijft de hulp?

Het piept en kraakt door de coronacrisis in de cultuursector. In een brandbrief vragen grote instellingen om hulp voor alle kunstenaars.